column Jeroen Jansen (AD/RNWO)
Deze week werd bekend dat parlementariër Helmin Wiels gedwongen moet stoppen met radio-uitzendingen op Top FM. Navraag bij de directie van de radiozender leerde dat de beslissing weliswaar door hén was genomen, maar dat de overheid ook al plannen had om TOP te laten stoppen met de uitzendingen. Dat bleek waar te zijn. Minister Adriaens verklaarde dat Wiels volgens hen niet aan de geldende waarden en normen had gehouden en een grens had overschreden. Exit Wiels, al gaat hij op het internet gewoon door met de uitzendingen.
Ik kreeg er een heel ongemakkelijk gevoel bij toen ik dit bericht hoorde. Vorige week hadden we de relletjes bij de Eilandsraad met gewonden, De Telegraaf spreekt vervolgens over Blankenjacht, iedereen legt een relatie met Helmin Wiels (die volgens de topjournalist uit Nederland ‘Hermien Wiel’ heet) en daags erna wordt de man uit de lucht gehaald. Het klinkt me allemaal net iets te logisch in de oren.
De redenen om Wiels zijn uitzending te willen ontnemen vind ik ondoordacht en inconsequent. Op de eerste plaats: wat weten we nou eigenlijk van de relatie tussen wat Wiels zegt en wat de samenleving vindt? Bijna niks. Wiels wist tijdens de laatste verkiezingen 5000 stemmers aan zich te binden. En de relletjes, waar hij een aandeel in zou hebben, trokken 200 mensen. Dat is het. We weten niet eens hoe populair die uitzendingen eigenlijk zijn. Helaas zijn opiniepeilingen op dit eiland een zeldzaam fenomeen, waardoor we blijven hangen in vage noties over zwijgende meerderheden en minderheden. En daar baseer je geen rauwe beslissingen op.
Het andere argument dan, de waarden en normen. Natuurlijk, Wiels schoffeert er maar op los in zijn uitzendingen. Heel vervelend, al kan ik vaak een gaap niet onderdrukken als hij voor de zoveelste keer van leer trekt tegen de rest van de wereld. Neemt niet weg dat ik me voor kan stellen dat mensen zich daar druk om maken. Maar toen een aantal eilandsraadleden een motie over fatsoen tijdens debatten in stemming wilde brengen, was er geen belangstelling. En dat de papiamentstalige kranten elke dag bol staan van beledigingen richting coalitie, dat is kennelijk ook niet relevant. Over welke waarden en normen hébben we het dan eigenlijk, en wanneer passen we ze toe? Het blijft volstrekt onduidelijk.
Het ironische van het hele verhaal is natuurlijk dat Wiels nu in het zelfde schuitje zit bij de man die hij ooit het land uit wilde hebben: Jacob Gelt Dekker. Allebei overtraden ze de grens van het betamelijke en werden ze (deels) monddood gemaakt. Voeg daar nog eens querulanten als Gregorius Nekschot en Hero Brinkman uit Nederland aan toe en alle ingrediënten voor een gezellige cocktailparty zijn aanwezig. We zijn kennelijk meer verwant aan elkaar dan we dachten.
Het vervolg van al deze commotie laat zich uiteraard raden: Wiels gaat de voorvechter van het vrije woord spelen, waant zich een martelaar van de democratie en verdomd, heel wat mensen zullen het met hem eens zijn. Getergd zal een deel van de bevolking zijn gelijk over de struisvogels in de politiek bevestigd zien en maar al te graag overstappen naar het radicale kamp. De politiek maakt zich selectief druk over waarden en normen en ondertussen dendert de samenleving door. Met Wiels voorop.
Deze week werd bekend dat parlementariër Helmin Wiels gedwongen moet stoppen met radio-uitzendingen op Top FM. Navraag bij de directie van de radiozender leerde dat de beslissing weliswaar door hén was genomen, maar dat de overheid ook al plannen had om TOP te laten stoppen met de uitzendingen. Dat bleek waar te zijn. Minister Adriaens verklaarde dat Wiels volgens hen niet aan de geldende waarden en normen had gehouden en een grens had overschreden. Exit Wiels, al gaat hij op het internet gewoon door met de uitzendingen.
Ik kreeg er een heel ongemakkelijk gevoel bij toen ik dit bericht hoorde. Vorige week hadden we de relletjes bij de Eilandsraad met gewonden, De Telegraaf spreekt vervolgens over Blankenjacht, iedereen legt een relatie met Helmin Wiels (die volgens de topjournalist uit Nederland ‘Hermien Wiel’ heet) en daags erna wordt de man uit de lucht gehaald. Het klinkt me allemaal net iets te logisch in de oren.
De redenen om Wiels zijn uitzending te willen ontnemen vind ik ondoordacht en inconsequent. Op de eerste plaats: wat weten we nou eigenlijk van de relatie tussen wat Wiels zegt en wat de samenleving vindt? Bijna niks. Wiels wist tijdens de laatste verkiezingen 5000 stemmers aan zich te binden. En de relletjes, waar hij een aandeel in zou hebben, trokken 200 mensen. Dat is het. We weten niet eens hoe populair die uitzendingen eigenlijk zijn. Helaas zijn opiniepeilingen op dit eiland een zeldzaam fenomeen, waardoor we blijven hangen in vage noties over zwijgende meerderheden en minderheden. En daar baseer je geen rauwe beslissingen op.
Het andere argument dan, de waarden en normen. Natuurlijk, Wiels schoffeert er maar op los in zijn uitzendingen. Heel vervelend, al kan ik vaak een gaap niet onderdrukken als hij voor de zoveelste keer van leer trekt tegen de rest van de wereld. Neemt niet weg dat ik me voor kan stellen dat mensen zich daar druk om maken. Maar toen een aantal eilandsraadleden een motie over fatsoen tijdens debatten in stemming wilde brengen, was er geen belangstelling. En dat de papiamentstalige kranten elke dag bol staan van beledigingen richting coalitie, dat is kennelijk ook niet relevant. Over welke waarden en normen hébben we het dan eigenlijk, en wanneer passen we ze toe? Het blijft volstrekt onduidelijk.
Het ironische van het hele verhaal is natuurlijk dat Wiels nu in het zelfde schuitje zit bij de man die hij ooit het land uit wilde hebben: Jacob Gelt Dekker. Allebei overtraden ze de grens van het betamelijke en werden ze (deels) monddood gemaakt. Voeg daar nog eens querulanten als Gregorius Nekschot en Hero Brinkman uit Nederland aan toe en alle ingrediënten voor een gezellige cocktailparty zijn aanwezig. We zijn kennelijk meer verwant aan elkaar dan we dachten.
Het vervolg van al deze commotie laat zich uiteraard raden: Wiels gaat de voorvechter van het vrije woord spelen, waant zich een martelaar van de democratie en verdomd, heel wat mensen zullen het met hem eens zijn. Getergd zal een deel van de bevolking zijn gelijk over de struisvogels in de politiek bevestigd zien en maar al te graag overstappen naar het radicale kamp. De politiek maakt zich selectief druk over waarden en normen en ondertussen dendert de samenleving door. Met Wiels voorop.