bron: Trouw
De Antillen kennen al lang een traditie van vrouwen aan de politieke top. Henk Kamp schuift daarbij aan.
Vanuit zijn standplaats Kralendijk gaat de kersverse commissaris voor Bonaire, Sint Eustatius en Saba, VVD-Kamerlid Henk Kamp, een rol spelen in de toekomst van de Nederlandse Antillen. Als rechterhand van de staatssecretaris voor Koninkrijkszaken Ank Bijleveld moet hij de komende jaren door de bomen heen het bos proberen te zien. Want het vergt honderden nieuwe regels en wetten voordat straks het land Nederlandse Antillen ophoudt te bestaan, Curaçao en Sint Maarten onafhankelijk zijn binnen het Koninkrijk en de drie kleine eilanden van Kamp kunnen worden omgetoverd tot drie Nederlandse gemeenten overzee.
De doortastende ex-minister van defensie („Ik ga niet praten maar doen”) moet zowel de Haagse ministeries als de autoriteiten op Bonaire, Sint Eustatius en Saba achter de broek zitten om op tijd al die veranderde spelregels voor het Koninkrijk nieuwe stijl klaar te krijgen. Misschien hoeven er na zijn komst in januari minder ambtenaren dan nu over de oceaan te vliegen. Zo bezien is de stationering van Henk Kamp op de Antillen goed voor het milieu.
Toch is er iets vreemds aan de hand: Henk Kamp is geen vrouw.
Bij de onderhandelingen over de nieuwe staatkundige verhoudingen voor Nederland en de Antillen gaat nu en dan een vloek of verwensing over tafel, maar al met al bevinden de gesprekken tussen de oud-kolonisator en de Caribische landgenoten zich de laatste tijd in opmerkelijk rustig vaarwater. De piratentaal van PVV-Kamerlid Hero Brinkman, die de eilanden op marktplaats.nl zei te willen zetten, lijkt alweer eeuwen geleden. Hoewel het onderhandelingstraject is vertraagd, kan premier Balkenende eind dit jaar met een redelijk gerust hart aanschuiven om in Willemstad een volgende stap voor het akkoord te ondertekenen.
Wie zijn de belangrijke spelers die momenteel met CDA-staatssecretaris Ank Bijleveld-Schouten de gevoelige overzeese gesprekken op gang proberen te houden? We noemen er een paar: allereerst natuurlijk Emily de Jongh-Elhage, de premier van de Nederlandse Antillen. Haar vicepremier en minister van financiën Ersilia de Lannooy is vaak van de partij, net als minister van onderwijs Omayra Leeflang. Al naar gelang de agenda wordt er aangeschoven door de Arubaanse minister Marisol Lopez-Tromp, of gedeputeerde Zita Jesus-Leito van Curaçao, Sarah Wescot-Williams, de feitelijk leider van Sint Maarten, of Maritza Siberie, de gedeputeerde van Bonaire.
Nora Sneek-Gibbs van Sint Eustatius heeft een rol, net zoals Akilah Levensstone, van de oppositie op Saba invloed heeft op het onderhandelingsproces. Ex-premier Suzy Camelia-Römer geeft zwaarwegende adviezen. In het netwerk ontbreekt ex-premier Maria Liberia-Peters niet. Belangrijk is verder de Haagse topambtenaar Gea van Craaikamp, directeur koninkrijksrelaties. Allemaal geen mannen en allemaal waren ze begin deze maand aanwezig in het stadhuis van Almere. Burgemeester Annemarie Jorritsma was daar gastvrouw bij een vergadering van de club waarvoor Bijleveld een jaar geleden het initiatief nam: de Sterke vrouwen van het Koninkrijk.
De totaal veertien (oud-)bestuurders uit alle delen van het Koninkrijk die samen de club van Sterke vrouwen vormen, probeerden in Almere samen met tweehonderd sympathisanten in de eerste plaats iets te betekenen voor de positie van vrouwen en jongeren op de eilanden. Empowerment heet dit in vrouwenjargon: de opbouw van een nieuwe sterke generatie op de Antillen. „We weten het allemaal: de vrouwen en moeders van de Antillen en Aruba zijn eigenlijk de ruggengraat van het sociale leven”, sprak Bijleveld op de conferentie.
De Antillen kennen al lang een traditie van vrouwen aan de politieke top. De Jongh is daar al de derde vrouwelijke premier, waar in Nederland de eerste nog niet in zicht is (al zal Rita dat bestrijden). Intussen lijken zij nu ook de ruggengraat van het staatkundig veranderingsproces.
Toch benoemde Bijleveld een man. Henk Kamp mag straks aanschuiven bij een vrouwelijke bestuurlijke elite, die het roer op de Antillen stevig in handen heeft.
De Antillen kennen al lang een traditie van vrouwen aan de politieke top. Henk Kamp schuift daarbij aan.
Vanuit zijn standplaats Kralendijk gaat de kersverse commissaris voor Bonaire, Sint Eustatius en Saba, VVD-Kamerlid Henk Kamp, een rol spelen in de toekomst van de Nederlandse Antillen. Als rechterhand van de staatssecretaris voor Koninkrijkszaken Ank Bijleveld moet hij de komende jaren door de bomen heen het bos proberen te zien. Want het vergt honderden nieuwe regels en wetten voordat straks het land Nederlandse Antillen ophoudt te bestaan, Curaçao en Sint Maarten onafhankelijk zijn binnen het Koninkrijk en de drie kleine eilanden van Kamp kunnen worden omgetoverd tot drie Nederlandse gemeenten overzee.
De doortastende ex-minister van defensie („Ik ga niet praten maar doen”) moet zowel de Haagse ministeries als de autoriteiten op Bonaire, Sint Eustatius en Saba achter de broek zitten om op tijd al die veranderde spelregels voor het Koninkrijk nieuwe stijl klaar te krijgen. Misschien hoeven er na zijn komst in januari minder ambtenaren dan nu over de oceaan te vliegen. Zo bezien is de stationering van Henk Kamp op de Antillen goed voor het milieu.
Toch is er iets vreemds aan de hand: Henk Kamp is geen vrouw.
Bij de onderhandelingen over de nieuwe staatkundige verhoudingen voor Nederland en de Antillen gaat nu en dan een vloek of verwensing over tafel, maar al met al bevinden de gesprekken tussen de oud-kolonisator en de Caribische landgenoten zich de laatste tijd in opmerkelijk rustig vaarwater. De piratentaal van PVV-Kamerlid Hero Brinkman, die de eilanden op marktplaats.nl zei te willen zetten, lijkt alweer eeuwen geleden. Hoewel het onderhandelingstraject is vertraagd, kan premier Balkenende eind dit jaar met een redelijk gerust hart aanschuiven om in Willemstad een volgende stap voor het akkoord te ondertekenen.
Wie zijn de belangrijke spelers die momenteel met CDA-staatssecretaris Ank Bijleveld-Schouten de gevoelige overzeese gesprekken op gang proberen te houden? We noemen er een paar: allereerst natuurlijk Emily de Jongh-Elhage, de premier van de Nederlandse Antillen. Haar vicepremier en minister van financiën Ersilia de Lannooy is vaak van de partij, net als minister van onderwijs Omayra Leeflang. Al naar gelang de agenda wordt er aangeschoven door de Arubaanse minister Marisol Lopez-Tromp, of gedeputeerde Zita Jesus-Leito van Curaçao, Sarah Wescot-Williams, de feitelijk leider van Sint Maarten, of Maritza Siberie, de gedeputeerde van Bonaire.
Nora Sneek-Gibbs van Sint Eustatius heeft een rol, net zoals Akilah Levensstone, van de oppositie op Saba invloed heeft op het onderhandelingsproces. Ex-premier Suzy Camelia-Römer geeft zwaarwegende adviezen. In het netwerk ontbreekt ex-premier Maria Liberia-Peters niet. Belangrijk is verder de Haagse topambtenaar Gea van Craaikamp, directeur koninkrijksrelaties. Allemaal geen mannen en allemaal waren ze begin deze maand aanwezig in het stadhuis van Almere. Burgemeester Annemarie Jorritsma was daar gastvrouw bij een vergadering van de club waarvoor Bijleveld een jaar geleden het initiatief nam: de Sterke vrouwen van het Koninkrijk.
De totaal veertien (oud-)bestuurders uit alle delen van het Koninkrijk die samen de club van Sterke vrouwen vormen, probeerden in Almere samen met tweehonderd sympathisanten in de eerste plaats iets te betekenen voor de positie van vrouwen en jongeren op de eilanden. Empowerment heet dit in vrouwenjargon: de opbouw van een nieuwe sterke generatie op de Antillen. „We weten het allemaal: de vrouwen en moeders van de Antillen en Aruba zijn eigenlijk de ruggengraat van het sociale leven”, sprak Bijleveld op de conferentie.
De Antillen kennen al lang een traditie van vrouwen aan de politieke top. De Jongh is daar al de derde vrouwelijke premier, waar in Nederland de eerste nog niet in zicht is (al zal Rita dat bestrijden). Intussen lijken zij nu ook de ruggengraat van het staatkundig veranderingsproces.
Toch benoemde Bijleveld een man. Henk Kamp mag straks aanschuiven bij een vrouwelijke bestuurlijke elite, die het roer op de Antillen stevig in handen heeft.