door Jeroen Jansen
Beluister de column hier
Hitzig Bazur, Segundo Demei, Henk Pasman, Roald Helm, Rudy Croes: Curacao heeft een enorm arsenaal aan mannetjes met meningen. Het zijn mensen die zich met hart en ziel inzetten om elke dag weer de ingezonden brieven rubrieken van de krant te vullen. Een dag zonder John Baselmans is een dag niet geleefd. En het maakt ook eigenlijk niet zoveel uit wat het onderwerp van de brief is, als ze er maar zijn. Volgens mij denken die mannetjes daar net zo over: het gaat hen om het verbale gevecht, de feitenkennis, de overredingskracht en vooral: de herhaling. Blijven herhalen wat je ooit, vijftien jaar geleden ofzo, eens bedacht hebt. Die licht beschimmelde hersenspinsels gaan vervolgens per brief of mail richting krant en de volgende dag mag de schaar weer ter hand genomen worden voor het knipselboek.
De mannetjes met meningen schrijven dus hoofdzakelijk voor die ándere mannetjes. Niets is namelijk leuker dan een reactie krijgen op je mening. Want dan begint het spel pas echt. Dan worden alle debatingvaardigheden aangewend om het gevecht met die ander te winnen. Nee, dat zeg ik verkeerd: om aan het gevecht een passend vervolg te geven dat hopelijk een hele lange nasleep zal krijgen. Want het mannetje met de mening heeft een mooie dag als de brief die hij ooit schreef daarna een vervolg krijgt in de vorm van een reactiebrief. Want die zet de redactie dan in de krant met jouw thema en een volgnummer erachter. Onafhankelijkheid (4), Wiels heeft gelijk (5), Gelt Dekker snapt het niet (16): hoe hoger het volgnummer, hoe mooier de dag van het mannetje.
De mannetjes met meningen houden zich niet alleen op in stoffige schrijfkamertjes op Curacao en Purmerend. Nee, deze mannetjes trekken er veelvuldig op uit om het debat met de mensen te zoeken. Voor wie dat eens wil meemaken op Curacao, hier wat tips. De bakkerijafdeling van Centrum Mahaai, einde toonbank, bij het brood, levert u zeker drie mannetjes op. Verder kan ik Denny’s aanraden, op elk moment van de dag vindt u er minimaal twee mannetjes die de politiek en het leven op verhitte toon met elkaar bespreken. En als die discussies tegen zessen eindigen omdat moeder de vrouw de tuffels klaar heeft staan, dan zit het hoofd vol genoeg voor de brief van de volgende dag.
Vrouwtjes met meningen bestaan gek genoeg niet. Althans, als ik de rubrieken van onze kranten moet geloven. De vrouw is alom dominant aanwezig op Curacao, maar als er voor de leuk een mening geventileerd moet worden, dan doen ze niet mee. Waarom willen die vrouwtjes dat nou niet, is dat echt een kwestie van minder testosteron?
De vrouw op Curacao heeft het waarschijnlijk gewoon beter begrepen dan het mannetje. Die vrouw gaat namelijk gewoon aan de slag, in de politiek, het bedrijfsleven, in haar gezin en laat ter plekke haar mening gelden. Want daar doet zo’n mening er uiteindelijk toe. En natuurlijk wordt er af en toe venijnig geroddeld en slaat hier en daar een vrouwtje haar klauwen uit, één ding weten we zeker: er komt in ieder geval een eind aan zo’n discussie.
Zo niet bij de mannetjes met meningen. Want dit hechte genootschap van donkerbruine denkers en zure onliners is gebaat bij continuïteit. Ze staan vandaag bij het bruin brood, en over zestig jaar staan ze er nog steeds. Of ze wat bijdragen aan het politiek debat op ons eiland is de vraag, maar ze horen bij de folklore van Curacao. Ik koester onze mannetjes met meningen al wil ik wel u één ding vragen: mocht ik ooit zo’n mannetje worden, kunt u mij dan tijdig waarschuwen? Dan stop ik direct met meningen geven en ga ik me volledig toeleggen op het invullen van sudoku puzzels.
Alvast bedankt.
Beluister de column hier
Hitzig Bazur, Segundo Demei, Henk Pasman, Roald Helm, Rudy Croes: Curacao heeft een enorm arsenaal aan mannetjes met meningen. Het zijn mensen die zich met hart en ziel inzetten om elke dag weer de ingezonden brieven rubrieken van de krant te vullen. Een dag zonder John Baselmans is een dag niet geleefd. En het maakt ook eigenlijk niet zoveel uit wat het onderwerp van de brief is, als ze er maar zijn. Volgens mij denken die mannetjes daar net zo over: het gaat hen om het verbale gevecht, de feitenkennis, de overredingskracht en vooral: de herhaling. Blijven herhalen wat je ooit, vijftien jaar geleden ofzo, eens bedacht hebt. Die licht beschimmelde hersenspinsels gaan vervolgens per brief of mail richting krant en de volgende dag mag de schaar weer ter hand genomen worden voor het knipselboek.De mannetjes met meningen schrijven dus hoofdzakelijk voor die ándere mannetjes. Niets is namelijk leuker dan een reactie krijgen op je mening. Want dan begint het spel pas echt. Dan worden alle debatingvaardigheden aangewend om het gevecht met die ander te winnen. Nee, dat zeg ik verkeerd: om aan het gevecht een passend vervolg te geven dat hopelijk een hele lange nasleep zal krijgen. Want het mannetje met de mening heeft een mooie dag als de brief die hij ooit schreef daarna een vervolg krijgt in de vorm van een reactiebrief. Want die zet de redactie dan in de krant met jouw thema en een volgnummer erachter. Onafhankelijkheid (4), Wiels heeft gelijk (5), Gelt Dekker snapt het niet (16): hoe hoger het volgnummer, hoe mooier de dag van het mannetje.
De mannetjes met meningen houden zich niet alleen op in stoffige schrijfkamertjes op Curacao en Purmerend. Nee, deze mannetjes trekken er veelvuldig op uit om het debat met de mensen te zoeken. Voor wie dat eens wil meemaken op Curacao, hier wat tips. De bakkerijafdeling van Centrum Mahaai, einde toonbank, bij het brood, levert u zeker drie mannetjes op. Verder kan ik Denny’s aanraden, op elk moment van de dag vindt u er minimaal twee mannetjes die de politiek en het leven op verhitte toon met elkaar bespreken. En als die discussies tegen zessen eindigen omdat moeder de vrouw de tuffels klaar heeft staan, dan zit het hoofd vol genoeg voor de brief van de volgende dag.
Vrouwtjes met meningen bestaan gek genoeg niet. Althans, als ik de rubrieken van onze kranten moet geloven. De vrouw is alom dominant aanwezig op Curacao, maar als er voor de leuk een mening geventileerd moet worden, dan doen ze niet mee. Waarom willen die vrouwtjes dat nou niet, is dat echt een kwestie van minder testosteron?
De vrouw op Curacao heeft het waarschijnlijk gewoon beter begrepen dan het mannetje. Die vrouw gaat namelijk gewoon aan de slag, in de politiek, het bedrijfsleven, in haar gezin en laat ter plekke haar mening gelden. Want daar doet zo’n mening er uiteindelijk toe. En natuurlijk wordt er af en toe venijnig geroddeld en slaat hier en daar een vrouwtje haar klauwen uit, één ding weten we zeker: er komt in ieder geval een eind aan zo’n discussie.
Zo niet bij de mannetjes met meningen. Want dit hechte genootschap van donkerbruine denkers en zure onliners is gebaat bij continuïteit. Ze staan vandaag bij het bruin brood, en over zestig jaar staan ze er nog steeds. Of ze wat bijdragen aan het politiek debat op ons eiland is de vraag, maar ze horen bij de folklore van Curacao. Ik koester onze mannetjes met meningen al wil ik wel u één ding vragen: mocht ik ooit zo’n mannetje worden, kunt u mij dan tijdig waarschuwen? Dan stop ik direct met meningen geven en ga ik me volledig toeleggen op het invullen van sudoku puzzels.
Alvast bedankt.