Vorige week heeft een onbekende actiegroep een bord om de nek van het standbeeld van Peter Stuyvesant, (bij de gelijknamige school) gehangen met de tekst: mi tambe ta un yu di korsou (Ik ben ook een kind van Curaçao). De groep wilde met deze actie aangeven het niet eens te zijn met de manier waarop de huidige regering de naam van de school wil veranderen.Dit weekend werd de tekst op het bord door onbekenden vervangen in: mi tambe a mata yu di korsou, hetgeen betekent: ik vermoord ook Curaçaoënaars. Betrokkenen signaleren met deze tegenactie een verharding van de tegenstellingen op het eiland.
Peter Stuyvesant staat in deze tegenactie symbool voor de koloniale overheersing van Nederland. Het standbeeld werd ontdaan van de Curaçaose vlag en Stuyvesant kreeg een zwarte zak over het hoofd.
Koloniale overheersing
Stuyvesant is onlosmakelijk verbonden met De West-Indische Compagnie (WIC), die Curaçao veroverde in 1634 op de Spanjaarden. De nederzetting die daarna kwam, moest dienst doen als overslag voor de handel. De koloniale overheersing begon dus als een overheersing een handelsmaatschappij op de toenmalige Indiaanse bevolking.
Peter Stuyvessant werd één van de eerste directeuren van deze nieuwe kolonie in 1643.
Pas toen de WIC failliet ging, in 1791 werd Curaçao een echte Nederlandse kolonie en dat blijft het tot 1954. Het eiland werd toen samengevoegd tot de Nederlandse Antillen. Vorig jaar werden de Antillen ontmanteld en ging Curaçao door als autonoom land binnen het Koninkrijk.
Tendens
Er is een tendens te bespeuren bij de huidige regering om te kiezen voor Curaçao ten faveure van dat wat des Nederlands is. Zeker de herinnering aan het koloniaal verleden dient uit het publieke leven te verdwijnen, en Peter Stuyvesant is daar volgens velen een goed voorbeeld van. Vandaar de naamsverandering van het Peter Stuyvesant College.
Overigens is er nog wel een weg te gaan, want Curaçao is doorspekt van Nederlandse symbolen en herinneringen. Een groot deel van onze straatnamen zijn personen uit de gezamenlijke Nederlandse en Curaçaose geschiedenis. Onze architectuur en ons nationaal erfgoed stamt voor een groot deel uit de koloniale tijd, onze wetgeving komt uit Nederland en ga zo maar door: Curaçao is onlosmakelijk verbonden met Nederland. Al was het maar omdat een zeer groot deel van de bevolking in Nederland woont.
Polarisatie
Politicus Helmin Wiels wil die band doorsnijden. Zijn partij, de Pueblo Soberano heeft zich altijd geprofileerd voor Curaçao en tegen Nederland.
De naamsverandering van het PSC is maar een kleine reflectie van de huidige polarisatie op Curaçao. De manier waarop deze regering, lees: Pueblo Soberano, de naamsverandering wil opleggen schiet bij velen in het verkeerde keelgat en toont volgens hen ondubbelzinnig aan dat Wiels en zijn kornuiten weinig ophebben met andersdenkenden.
Af te meten aan de discussies op Facebook, stevent Curaçao zelfs af op een burgeroorlog. Nou, is dat wellicht wat zwaar aangezet, maar het geeft wel aan hoe gevoelig de zaken worden ervaren.
Vooralsnog zien we nu alleen nog maar ludieke acties op straat en harde taal in Parlement en kranten. Maar dat Curaçao worstelt met zichzelf, zes maanden na de nieuwe autonomie, dat is wel duidelijk.
Anousha Nzume in gesprek met Dick Drayer (5'50")