Nederland schrikt van het politieke geklungel van Curaçao. Vorige week vroeg Gerrit Schotte zijn ambtsgenoot Donner te assisteren met een onderzoek naar de ruzie tussen regering en Centrale Bank over vermeende corruptiepraktijken. Schotte was nog niet terug op eigen bodem of hij trok zijn vraag richting Donner weer in. Geen Nederlandse bemoeienis alstublieft. Curaçao in crisis?Het is politiek natuurlijk not done om een afspraak op deze manier af te zeggen. Je wordt dan al gauw bestempeld als ongeloofwaardig en onbetrouwbaar. Niet slim als je later ook nog zaken met elkaar wil doen.
Geklungel
Eigenlijk worstelt deze regering al vanaf de start met politiek onervaren strategen. De eerste clash was de veiligheidsscreening van ministers. Midden tijdens dit proces werd het verantwoordelijke hoofd van de veiligheidsdienst ontslagen door de man die hij moest screenen, Gerrit Schotte.
En zo loopt dit kabinet van het ene geklungel in het andere. En dat is jammer voor al diegenen die oprecht geloven dat Schotte schoon schip wil maken met corruptie en vriendjespolitiek in Curaçao. De les voor hem is dat die strijd dus niet zonder slag of stoot gaat en dat het eigen blazoen dan wel schoon moet zijn, anders gelooft niemand je.
Maatschappelijk middenveld
En nu krijgt de regering Schotte ook te maken met weerstand uit het maatschappelijk middenveld. 35 maatschappelijke organisaties, waaronder de kerken, vakbonden en werkgevers in Curacao, hebben de handen ineen geslagen en de ‘Verklaring van Willemstad’ uitgegeven.
Daarin doet deze groep een nadrukkelijke oproep aan Schotte om te gaan regeren en de situatie rondom de Centrale Bank op te lossen, zonder het gezicht van Curaçao verder te besmeuren.
Verdeeldheid
De verdeeldheid van het eiland wordt door het geklungel van Schotte heel erg zichtbaar. Voor een groot deel van de bevolking is de strijd tegen corruptie en vriendjespolitiek door Schotte en Wiels nu pas echt ingezet. Deze regering mag dan onervaren zijn, ze benoemt de zaken in ieder geval wel.
Voor het andere deel is deze regering precies aan het doen wat ze bestrijdt: vriendjespolitiek door zoveel mogelijk eigen poppetjes op strategische posities te plaatsen.
En deze verdeeldheid zorgt voor onrust. En onrust loopt hier vaak langs kleurscheidingen. Ook al is dat niet echt reëel. De arme onderklasse op Curaçao is door politici als Helmin Wiels – die onafhankelijkheid nastreeft - lang voorghouden dat zij geen kans heeft omdat de bovenlaag het hen niet gunt.
Met dat idee gaan deze mensen de straat op.......
Fouad Sidali in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'18")