Curacao herdenkt de slavenopstand van 1795. Heel erg officieel. De “dag van de strijd voor vrijheid”. Bij het nationale Tula-monument op het Rif, waar de opstand traditiegetrouw wordt herdacht, komt een select groepje mensen samen. Er vinden toespraken plaats en kransleggingen. Alles in het teken van de nationale held van Curaçao: Tula. Een held die Curaçao verdeelt.....
Tula was één van de leiders van de eerste grote slavenopstand van de 18e eeuw. Die vond plaats op plantage Kenepe, vlakbij de nu zo bekende knipbaai op Banda’abou, in het westen van Curaçao. Tula moest de revolte met zijn dood bekopen.
Vrijheidsstrijders
De opstand en de rol die Tula daarin speelde werd pas echt duidelijk in de jaren '60 van de vorige eeuw. De toenmalige overheid nam een motie aan voor de erkenning van zwarte, lokale vrijheidsstrijders. Desondanks duurde het nog 38 jaar voordat het nationale monument van Tula op het Rif werd onthuld: in 1998.
Voor veel Curaçaoënaars is Tula een echt rolmodel, een held, die staat voor identiteit en eigenwaarde. Voor hen staat Tula symbool voor het emancipatieproces van het Curaçaose volk.
Voor de jongeren van Curaçao is hij echter een onbekende man. Een onbekende nationale held met weliswaar een eigen, nationaal monument.
Grote schuldige - volgens velen - is het onderwijs. Een uurtje Tula in 2 Havo, hoorde ik iemand zeggen. Da’s alles. Maar ook vinden mensen dat Tula te pas en te onpas wordt gebruikt door de politiek en andere belangenclubjes. En dat is niet iets waar je - bij jonge mensen - de handen voor op elkaar krijgt.
Onafhankelijk
De herdenking op 17 augustus toont geen verenigd Curacao.
Daar zie je vooral mensen die de strijd van Tula interpreteren als een actuele strijd die niet aan belang heeft verloren, zolang Curacao niet onafhankelijk is. En met die interpretatie is niet iedereen het eens.
En dus verdeelt Tula - onbedoeld - de Curaçaose samenleving. Dat was zeker niet zijn bedoeling, toen hij opstond en zijn ketenen afwierp. 216 jaar geleden.
Funda Müjde in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'57")
Tula was één van de leiders van de eerste grote slavenopstand van de 18e eeuw. Die vond plaats op plantage Kenepe, vlakbij de nu zo bekende knipbaai op Banda’abou, in het westen van Curaçao. Tula moest de revolte met zijn dood bekopen.
Vrijheidsstrijders
De opstand en de rol die Tula daarin speelde werd pas echt duidelijk in de jaren '60 van de vorige eeuw. De toenmalige overheid nam een motie aan voor de erkenning van zwarte, lokale vrijheidsstrijders. Desondanks duurde het nog 38 jaar voordat het nationale monument van Tula op het Rif werd onthuld: in 1998.
Voor veel Curaçaoënaars is Tula een echt rolmodel, een held, die staat voor identiteit en eigenwaarde. Voor hen staat Tula symbool voor het emancipatieproces van het Curaçaose volk.
Voor de jongeren van Curaçao is hij echter een onbekende man. Een onbekende nationale held met weliswaar een eigen, nationaal monument.
Grote schuldige - volgens velen - is het onderwijs. Een uurtje Tula in 2 Havo, hoorde ik iemand zeggen. Da’s alles. Maar ook vinden mensen dat Tula te pas en te onpas wordt gebruikt door de politiek en andere belangenclubjes. En dat is niet iets waar je - bij jonge mensen - de handen voor op elkaar krijgt.
Onafhankelijk
De herdenking op 17 augustus toont geen verenigd Curacao.
Daar zie je vooral mensen die de strijd van Tula interpreteren als een actuele strijd die niet aan belang heeft verloren, zolang Curacao niet onafhankelijk is. En met die interpretatie is niet iedereen het eens.
En dus verdeelt Tula - onbedoeld - de Curaçaose samenleving. Dat was zeker niet zijn bedoeling, toen hij opstond en zijn ketenen afwierp. 216 jaar geleden.
Funda Müjde in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'57")