80/20 zijn de nieuwe magische nummers op Curaçao. Niet in de vele nummerkantoren op het eiland, maar op de werkvloer komt er een wettelijk verplichte verhouding van eigen mensen en vreemdelingen in dienst.
Eigen volk eerst, het klinkt wat onwennig, 25 jaar na Janmaat, maar ook Curaçao sluit zich aan bij de vaart der volkeren. Net na het aantreden van de regering Schotte, kwam de parlementsvoorzitter, de in Den Haag geboren Ivar Asjes met het idee om een quota in te gaan stellen op de werkvloer.
Bij zijn partij, de Pueblo Soberano van Helmin Wiels leeft sterk het idee dat de werkloosheid onder Curacaoënaars de schuld is van de buitenlanders die de baantjes inpikken. Nu tien maanden later neemt het parlement een wet aan, nota bene met brede steun, terwijl de Raad van Advies (onze Raad van State) negatief heeft geadviseerd op dit voorstel.
Het plan is omstreden, want wie is er in de melting pot van ons eiland nu Yu di Korsou, kind van Curacao en wie vooral niet? We zijn hier immers allemaal Nederlanders met een Nederlands paspoort. Dus hoe ga je een Curacoaënaar definieren?
Deze wet lijkt toch vooral bedoeld om de eigen achterban een plezier te doen. Veel kansarme Curaçaoënaars hebben hun hoop op Pueblo Soberano gevestigd om uit hun eigen dal te klimmen en deze wet geeft in ieder geval het idee dat je een zetje in de rug krijgt.
Het appeleert namelijk aan een onderbuikgevoel. Dat wordt duidelijk in de memorie van toelichting op deze wet. Er wordt - ook na gerichte vragen van de Raad van Advies - nergens duidelijk gemaakt of het probleem van baantjes pikken überhaubt wel bestaat en hoe groot het is. En dat is het mooie van onderbuikgevoelens: je hoeft ze niet hard te maken.
Het wetsvoorstel gaat nu nog naar de gouverneur en er bestaat een redelijke kans dat het die toets der kritiek niet zal doorstaan. Er zitten teveel discriminerende elementen in het voorstel om een nog onduidelijker en niet bewezen probleem op te lossen.....
80/20 lijkt dus meer op een gokje. Zitten we toch op het nummerkantoor!
Dionne Pool in gesprek met Dick Drayer (6'05")
Eigen volk eerst, het klinkt wat onwennig, 25 jaar na Janmaat, maar ook Curaçao sluit zich aan bij de vaart der volkeren. Net na het aantreden van de regering Schotte, kwam de parlementsvoorzitter, de in Den Haag geboren Ivar Asjes met het idee om een quota in te gaan stellen op de werkvloer.
Bij zijn partij, de Pueblo Soberano van Helmin Wiels leeft sterk het idee dat de werkloosheid onder Curacaoënaars de schuld is van de buitenlanders die de baantjes inpikken. Nu tien maanden later neemt het parlement een wet aan, nota bene met brede steun, terwijl de Raad van Advies (onze Raad van State) negatief heeft geadviseerd op dit voorstel.
Het plan is omstreden, want wie is er in de melting pot van ons eiland nu Yu di Korsou, kind van Curacao en wie vooral niet? We zijn hier immers allemaal Nederlanders met een Nederlands paspoort. Dus hoe ga je een Curacoaënaar definieren?
Deze wet lijkt toch vooral bedoeld om de eigen achterban een plezier te doen. Veel kansarme Curaçaoënaars hebben hun hoop op Pueblo Soberano gevestigd om uit hun eigen dal te klimmen en deze wet geeft in ieder geval het idee dat je een zetje in de rug krijgt.
Het appeleert namelijk aan een onderbuikgevoel. Dat wordt duidelijk in de memorie van toelichting op deze wet. Er wordt - ook na gerichte vragen van de Raad van Advies - nergens duidelijk gemaakt of het probleem van baantjes pikken überhaubt wel bestaat en hoe groot het is. En dat is het mooie van onderbuikgevoelens: je hoeft ze niet hard te maken.
Het wetsvoorstel gaat nu nog naar de gouverneur en er bestaat een redelijke kans dat het die toets der kritiek niet zal doorstaan. Er zitten teveel discriminerende elementen in het voorstel om een nog onduidelijker en niet bewezen probleem op te lossen.....
80/20 lijkt dus meer op een gokje. Zitten we toch op het nummerkantoor!
Dionne Pool in gesprek met Dick Drayer (6'05")