Eigenlijk is de hele soap die begon met de 'Trompgate' en nu is uitgemond in de 'Rosenmöller-revalation' de schuld van Nederland. Zoals gewoonlijk, zou ik bijna zeggen. Uiteraard doen we het allemaal zelf, dat leidt geen twijfel. Maar desondanks is het de schuld van het moederland overzee.Voor de aanhangers van MFK, PS en MAN is dat geen nieuws. Die wisten dat al veel eerder. Hun hele wereld is immers verdeeld in goed te behappen tegenstellingen, die begonnen tijdens de slavernij en zich hebben voortgezet tot op de dag van vandaag: zwart/wit, man/vrouw, slaaf/meester, Nederland/Curaçao, goed/slecht, PAR/Rest en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Voor de aanhangers van de oppositie partijen moet het eigenlijk ook geen nieuws zijn, maar daar zijn ze wat traag van begrip of doen alsof ze het niet snappen. Want laten we wel wezen: het vervangen van de poppetjes bij de belangrijkste geldschieters van politieke partijen, de overheids-NV's, is van alle tijden. Verontwaardigd zijn over zoveel eigen belang? Ook dat is van alle tijden. Je business semi-transparant op afstand zetten? We kennen het allemaal. Van iedereen. Van alle tijden.
En dus weten we met z'n allen al jaren lang dat de schuld bij Nederland ligt. Alleen is de schuld van het koude kikkerland een hele andere dan we allemaal denken. De schuld van Nederland is niet gelegen - zoals de coalitie denkt - in hun koloniale gedrag of in hun gereformeerde vingertje. Noch in de witte huidskleur.
Nee, de schuld is simpel samen te vatten in het verhaal over dat kleine verwende jongetje dat vanaf zijn jonge jaren geen strobreed in de weg is gelegd. Dat kleine ettertje dat ettertje is geworden, doordat zijn ouders nooit een grens hebben gesteld. Dat kreng dat door zijn ouders nooit een spiegel is voorgehouden. En dan ineens komen papa en mama er achter. Ineens weten zij, wat iedereen eigenlijk al lang wist: dat vervelende kereltje is zo vervelend geworden omdat wij ouders hem zo gemaakt hebben.
Het etterbakje is zich rot geschrokken van zoveel daadkracht van zijn ouders. En de ouders schrikken zich net zo rot van hun jongetje dat plotsklaps niet meer te hanteren is. En om dat tij te keren, doen ze precies dat wat ze niet moeten doen: ingrijpen, nog strenger worden, verbaal nog harder schreeuwen....en zakgeld inhouden.
En het ettertje?
Dat wil alleen zijn, weg van al dat onrecht, weg van die nare ouders die niet meer zijn wat ze vroeger waren...Zie je: het is hun schuld. Ik zei het toch!
Funda Müjde in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (3'03")