En dat is nog maar de vraag. Zowel overheid als medische sector hebben een ander verhaal en geven elkaar de schuld. Feit is dat van de vier neurologen die het eiland rijk is, er drie de afgelopen maanden de brui aan hebben gegeven. De vierde neuroloog is van plan om volgende maand met pensioen te gaan. Maar heeft tot opluchting van de minister toegezegd nog even door te gaan. Eén neuroloog is echter nog steeds te weinig voor Curaçao zonder neurlogen.
Alarmbel
Een arts die met pensioen gaat, kan niemand verrassen, maar een neuroloog die er voor kiest om verder te studeren, is moeilijk te voorzien. De medische sector heeft vorig jaar al aan de alarmbel getrokken en gesteld dat de Curaçaose burocratie de oorzaak is van het tekort aan artsen.
Zo toonde een neuroloog uit Nederland een jaar geleden zijn interesse. Maar vanwege een moratorium op het toelaten van artsen, moest de minister van Gezondheid een ministeriële beschikking afgeven, en dat is nooit gebeurd. Gevolg: de neurloog is afgehaakt.
Kartelvorming
De andere kant van het verhaal is dat de medische specialisten zelf zorgen voor een tekort onder hun vakbroeders en –zusters. Volgens de minister van Gezondheid doen artsen aan kartelvorming en beschermen ze hun praktijk door het nieuwe artsen onmogelijk te maken zich hier te vestigen.
Het beleid van de overheid is om steeds meer specialisten in het ziekenhuisbedrijf in te voegen. Dus naast afzonderlijke praktijken, zal het nieuwe ziekenhuis dat hier gebouwd gaat worden 70 specialisten integreren, zodat er vooral op de overhead van die kosten bezuinigd kan worden. De overheid zou ook op het gebied van de buraucratie stappen kunnen maken, door de immigratie te vereenvoudigen, maar daar heeft de minister nog niets over gezegd.
Samenwerken
Volgens patienten zou het al een enorme verbering zijn als de bestaande artsen zouden gaan samenwerken. Schokkende verhalen van patienten die hun heil zoeken in het buitenland om de ellenlange wachtlijsten te ontlopen. Eén patient vertrok halsoverkop naar Miami, met zijn vrouw, voor een diagnose. Drie maanden wachten op een consult op Curaçao leek hem te lang. Gezien de diagnose en de intensieve behandeling die erop volgde, is hij ervan overtuigd dat hij nu weduwnaar zou zijn geweest als hij ‘gewoon had gewacht’.
Een andere man zegt dat hij niet bij een uroloog terecht kon, toen de zijne op vakantie was, want: ik behandel je alleen als je overstapt naar mijn praktijk.
Wachttijden
Arme patienten hebben geen keus en zijn aangewezen op één van de zeven ziekenhuizen die we hier hebben en die dus onderling ruzie maken. Althans hun specialisten. Concreet betekent dit lange wachttijden tot soms wel van 8 maanden.
De overheid moet ingrijpen. Nederland heeft al aangegeven geen medische uitzendingen te zullen doen naar Curaçao vanuit de Caribisch-Nederlandse gemeenten Bonaire, Saba en St. Eustatius. De zorg is dus in gevaar.
Funda Müjde in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'13")