Ik zou er nooit over begonnen zijn, als niet in dezelfde week zich een ander opmerkelijk voorval afspeelde, dat weliswaar niets van doen had met dyslexie, maar wel met (on)oplettendheid.
Minister Spies liep namelijk al dagenlang in dezelfde kleren rond! Het ietwat fletse blauwe bloesje met witte broek stond dagenlang op mijn netvlies gebrand. Niet echt goed doordacht, die combinatie, wat mij betreft. Wit in de tropen? Dagenlang?
Een foutje van haar meereizende ambtenaren. En zeker niet de eerste! De minister had eerder al een prematuur SEI-briefje richting Curaçao gestuurd. Terwijl Donner in een driedelig grijs-gereformeerd-streepjespak het Isla-chapiter tot 31 mei had dichtgespijkerd. Vervolgens 'verklapte' Spies het Curaçaose volk, dat Schotte aan het afdingen was in Berlijn. Domicile van het clubje dat Schotte heeft ingehuurd om iedereen, behalve zijn eigen ministers, op Curaçao te kunnen screenen. Hij had dat weliswaar liever stil gehouden, maar met deze minister gaat stilhouden niet vanzelf.
Maar wie nog beter heeft opgelet in de bewuste week komt tot een nog subtielere observatie. Onze premier, garant voor zeven dagen goed verzorgd en stijf in driedelig pak, liep dezelfde lange dagen in een ongestreken hemd en spijkerbroek.
Als je niet beter wist, zou je denken dat de twee, Spies en Schotte een kamer deelden in het Avila hotel.
Welke boodschap werd hier afgegeven? Hoe moesten we dit kledings-exhibitionisme duiden? Wilde Spies het volk duidelijk maken dat - analoog aan het Curaçaose vooroordeel - de gemiddelde makamba niet doucht? Makamba stinkie? En dat het dus veilig toeven is met deze minister?
En welke boodschap gaf Schotte af aan Spies? Je bent er wel, maar ik zie je niet? Ik moet weliswaar op komen dagen, maar eigenlijk heb ik geen zin en doe ik alsof ik op vakantie ben...?
U mag het zeggen.
Toch wil ik u de volgende - alternatieve - verklaring niet onthouden: beide bewindslieden geven juist het goede voorbeeld! Ze laten ons, het gewone volk, zien dat er al genoeg geruzied en geschreeuwd wordt tussen Nederland en Curaçao. De non-verbale variant is veel succesvoller! Die legt haarfijn bloot dat we niets moeten hebben van elkaar. Dat we ons niets van elkaar aantrekken. Doe je ding, maar val mij er niet mee lastig.....
Die Kleidung macht den Mann.
Anousha Nzume in gesprek met Antillencrrespondent Dick Drayer (5'39")