De illustere Curaçaose autonomiedromen, gefinancierd door een olierijke economie en uitbundig beleefd door tienduizenden hoogopgeleide remigranten uit Nederland, als een bruisend centrum van Caribisch toerisme en wereldconferenties, stortte in.
De rijke oliebronnen bestonden alleen in de wildste dromen van opportunistische politici en de duizenden expat- Antillianen gaven de voorkeur aan hun goedbetaalde banen in Europa, boven een onzekere toekomst op Curaçao. Een al moeizame eilandeconomie werd alleen maar nog moeizamer door de krimpende Europese economie die bovendien stevig het mes zette in luxe snoepreisjes naar West-Indische eilanden. Zelfs de decennia lange, gestage stroom van Haagse en Brusselse ambtenaren droogde op tot wat zielige druppeltjes.
"Het eiland, het Centrum van de Wereld," de droom van Curaçao is dood, de economie ligt plat en haar flamboyante playboy-premier Gerrit Schotte staat werkeloos op straat. Het onlangs geopende luxe Grand Hyatt, Golf en Spa, Resort, het vlaggenschip van de nieuwe autonome eilandstaat, vertrok half december met de staart tussen de benen, nagenoeg failliet, en een jammerlijke voorbode van een onvermijdelijke recessie.
Chavismo bravoure
Schotte’s keukenkabinetje, vol van jeugdig, radicaal enthousiasme, maar kreupel door gebrek aan scholing, vaardigheden en ervaring, veegde de royale overheid snaairuif van generaties schoon, helaas niet alleen schoon van douceurtjes voor vrienden en familie, maar ook schoon van zeer goed opgeleide, weliswaar luie en corrupte vaklieden.
Het duurde minder dan twee jaar voor de jonge eilandnatie besefte dat populistische credo's en Chavismo bravoure niet voldoende waren om overheidsfinanciën in evenwicht te houden. De bodem van staatsschatkist was snel in zicht en er ontstond zelfs plotseling een diep schuldengat.
Een stellige overtuiging onder het kiezersvolk groeide vanuit het roddelcircuit dat er nauwe banden van de PM met georganiseerde Italiaanse maffia bestonden. Het demoraliseerde en verlamde de trouwe Schotte-aanhang. Na vijftien maanden luwde Schotte’s wervelwind tot minder dan een storm in een glas water, en vanaf de zomer, hingen de zeilen van het schip der staat slap en lusteloos in totale windstilte.
De operette met Gerrit Schotte als prima donna, is voorbij, wat overblijft, is een nieuw Caribisch microland dat volledig bankroet is.
Wiels - Schotte’s coalitiepartner -, een strijdvaardige populistische politicus die pleitte voor etnische zuivering, afscheiding van het eiland van Koninkrijk der Nederlanden en het terugsturen van alle resterende Nederlanders in lijkzakken - zond het parlement naar huis en degradeerde daarmee de parlementaire democratie tot een farce en een de facto dictatuur. Een ingrijpen van de Kroon moest de parlementaire instituten in naam herstellen, verkiezingen uitschrijven en een overgangskabinetje installeren.
Administratieve chaos
De officiële verkiezingsuitslag vernieuwde echter het mandaat voor de Schotte-Wiels coalitie. Echter binnen enkele dagen na het tellen van de stembiljetten, viel het schijnbaar intieme Wiels-Schotte huwelijk, na een heftige ruzie uit elkaar. Een ordinair gevecht om de macht brak los en resulteerde uiteindelijk in een zogenaamd “Takenkabinet,” een schriel aftreksel van een Zakenkabinet, gestoeld op de smalle parlementaire basis van één stem meerderheid. Het nieuwe team is op 31 december aangetreden onder het motto: “Vrede, Rust en Welvaart.”
De nieuwe regeringsclub, veelal gerekruteerd uit ijverige, zachtmoedige ambtenaren, zal het ongetwijfeld goed doen als maintenance managers in de stuurloze administratieve chaos.
De vraag blijft, of ze in staat zullen zijn om te presteren op een uiterst competitieve toeristische markt met een achterblijvende consumptie van de Europese economie, en een imploderende Bolivariaanse revolutie, gedompeld in een opvolgingsstrijd in buurland Venezuela.
De rijke oliebronnen bestonden alleen in de wildste dromen van opportunistische politici en de duizenden expat- Antillianen gaven de voorkeur aan hun goedbetaalde banen in Europa, boven een onzekere toekomst op Curaçao. Een al moeizame eilandeconomie werd alleen maar nog moeizamer door de krimpende Europese economie die bovendien stevig het mes zette in luxe snoepreisjes naar West-Indische eilanden. Zelfs de decennia lange, gestage stroom van Haagse en Brusselse ambtenaren droogde op tot wat zielige druppeltjes.
"Het eiland, het Centrum van de Wereld," de droom van Curaçao is dood, de economie ligt plat en haar flamboyante playboy-premier Gerrit Schotte staat werkeloos op straat. Het onlangs geopende luxe Grand Hyatt, Golf en Spa, Resort, het vlaggenschip van de nieuwe autonome eilandstaat, vertrok half december met de staart tussen de benen, nagenoeg failliet, en een jammerlijke voorbode van een onvermijdelijke recessie.
Chavismo bravoure
Schotte’s keukenkabinetje, vol van jeugdig, radicaal enthousiasme, maar kreupel door gebrek aan scholing, vaardigheden en ervaring, veegde de royale overheid snaairuif van generaties schoon, helaas niet alleen schoon van douceurtjes voor vrienden en familie, maar ook schoon van zeer goed opgeleide, weliswaar luie en corrupte vaklieden.
Het duurde minder dan twee jaar voor de jonge eilandnatie besefte dat populistische credo's en Chavismo bravoure niet voldoende waren om overheidsfinanciën in evenwicht te houden. De bodem van staatsschatkist was snel in zicht en er ontstond zelfs plotseling een diep schuldengat.
Een stellige overtuiging onder het kiezersvolk groeide vanuit het roddelcircuit dat er nauwe banden van de PM met georganiseerde Italiaanse maffia bestonden. Het demoraliseerde en verlamde de trouwe Schotte-aanhang. Na vijftien maanden luwde Schotte’s wervelwind tot minder dan een storm in een glas water, en vanaf de zomer, hingen de zeilen van het schip der staat slap en lusteloos in totale windstilte.
De operette met Gerrit Schotte als prima donna, is voorbij, wat overblijft, is een nieuw Caribisch microland dat volledig bankroet is.
Wiels - Schotte’s coalitiepartner -, een strijdvaardige populistische politicus die pleitte voor etnische zuivering, afscheiding van het eiland van Koninkrijk der Nederlanden en het terugsturen van alle resterende Nederlanders in lijkzakken - zond het parlement naar huis en degradeerde daarmee de parlementaire democratie tot een farce en een de facto dictatuur. Een ingrijpen van de Kroon moest de parlementaire instituten in naam herstellen, verkiezingen uitschrijven en een overgangskabinetje installeren.
Administratieve chaos
De officiële verkiezingsuitslag vernieuwde echter het mandaat voor de Schotte-Wiels coalitie. Echter binnen enkele dagen na het tellen van de stembiljetten, viel het schijnbaar intieme Wiels-Schotte huwelijk, na een heftige ruzie uit elkaar. Een ordinair gevecht om de macht brak los en resulteerde uiteindelijk in een zogenaamd “Takenkabinet,” een schriel aftreksel van een Zakenkabinet, gestoeld op de smalle parlementaire basis van één stem meerderheid. Het nieuwe team is op 31 december aangetreden onder het motto: “Vrede, Rust en Welvaart.”
De nieuwe regeringsclub, veelal gerekruteerd uit ijverige, zachtmoedige ambtenaren, zal het ongetwijfeld goed doen als maintenance managers in de stuurloze administratieve chaos.
De vraag blijft, of ze in staat zullen zijn om te presteren op een uiterst competitieve toeristische markt met een achterblijvende consumptie van de Europese economie, en een imploderende Bolivariaanse revolutie, gedompeld in een opvolgingsstrijd in buurland Venezuela.