Niet dus.
Hoewel ik geen moment twijfel aan de goede intenties van onze demissionaire premier (na Schotte ben je blij met alles), konden we hem deze week eindelijk betrappen op een leugentje om bestwil: Hodge heeft zijn ontslag ingediend, terwijl iedereen in zijn naaste omgeving weet dat zijn kabinet gewoon gevallen is. In een persoonlijk gesprek met hem, dat ik had voor NOS radio en Caribisch Netwerk ontkende Hodge elke vorm van spanning tussen coalitie- en regeringsleiders en heeft er geen enkele vergadering plaatsgevonden op dinsdagavond, waarbij met stemverheffing stoom is afgeblazen.
In de vroege ochtend van woensdagmorgen, de dag dat de premier naar de Gouverneur zou gaan, wist niemand rondom Hodge, zelfs zijn SG niet dat er zo iets spannends als een ontslag of val van het kabinet zou plaatsvinden; volgens de premier is dat logisch, want mensen om hem heen mogen niet met de pers praten.
Gedurende de woensdag wordt echter duidelijk dat het Nieuwe Ziekenhuis een groot obstakel is om het takenkabinet voort te zetten in zijn huidige vorm. Je kunt de niet-gebonden zakenministers wel hun gang laten gaan, maar tot hoever duld je als politicus dat jij even niets te zeggen hebt. Het regeerakkoord is immers geen waterdicht getimmerd document.
De locatie die het kabinet Schotte op het oog had voor de bouw van Nos Hospital Nobo is niet de plek waar de huidige coalitie partijen een nieuw ziekenhuis willen hebben. Het kabinet van Hodge is bang voor aanzienlijke schadeclaims en wil de beslissing om te bouwen op het Amstelterrein toch doorzetten. De coalitieleiders, die niet zakelijk kunnen denken en daarom zijn beperkt tot handelen op basis van emotie. En dus voor een nieuw ziekenhuis op het oude SEHOS-terrein in Otrobanda.
Hoe het ook zei, het ontslag komt als een donderslag bij transparante hemel. Hodge zit pas drie maanden en had nog drie maanden te gaan. De reden als zou het enige tijd duren vooraleer een nieuw politiek kabinet kan worden geïnstalleerd is klinkklare onzin. Er ligt een duidelijk regeerakkoord op tafel, getekend voor vier lange jaren door de coalitiepartijen en Glenn Sulvaran. Inhoudelijk hoeft er niet meer onderhandeld te worden, de politieke kabinetsformatie is louter een kwestie van de juiste poppetjes. Die moeten natuurlijk wel gescreend worden, maar dat had uiteraard ook kunnen gebeuren met een niet-demissionair kabinet in Fortí.
Uiteindelijk doet dit alles er verder niet toe, want of je nu in maart vertrekt of in juni, het zal allemaal wel. Wat ik zorgelijker vind is dat tijdens de persconferentie, een uur na het ontslag van het kabinet alle ministers met volle overgave en in geuren en kleuren de goegemeente meedeelde wat de lopende zaken zijn zolang er geen nieuw kabinet is. De persconferentie was dan weliswaar in de Staten, geen enkele parlementariër was er bij.
Opnieuw besluit een demissionaire regering zonder regie van het parlement wat lopend is en wat niet. De hele crisis rond Schotte destijds, ontstond doordat parlementsvoorzitter Ivar Asjes het parlement buitenspel zette; onder het voorwendsel dat de regering alleen maar lopende zaken afhandelt, schorste hij alle vergaderingen. Nu dreigt de oppositie weer verstoken te raken van parlementaire inspraak in wat lopend is en wat niet. De ware aard van de democratie wordt bepaald door hoe de meerderheid omgaat met de stem van de minderheid.
Ivar Asjes, trouwens, wordt genoemd als mogelijk nieuwe premier van het aanstaande politieke kabinet. We kunnen dus weer antidemocratisch vuurwerk verwachten vanuit Curaçao.