WILLEMSTAD - 2013 gaat de boeken in als het jaar waarin Curaçao
definitief haar onschuld verloor, door de moord op politicus Helmin Wiels. Deze
markante man was leider van de Curaçaose onafhankelijkheidspartij Pueblo
Soberano en had in 2012 de verkiezingen gewonnen.
Die dag in mei, de vijfde om precies te zijn, is het eiland –
denk ik - voorgoed veranderd. De daders werden weliswaar vrij snel gevonden, maar
even snel werd duidelijk dat die slechts uitvoerders waren van de moord. En
dat betekent dat er een opdrachtgever is. De moord toont daarmee aan dat de onderwereld op het eiland in
staat is gebleken om in het centrum van de macht zijn spierballen te kunnen laten zien. En
dat is voor veel Curaçaoënaars een angstig gedachte.
Twee jaar regering Schotte, van 2010 tot 2012 opende voor
velen hier op het eiland al de ogen. Een nieuwe vorm van geïnfiltreerde misdaad
in hoge politiek kringen bleek dus mogelijk. En ik voorspel – en met mij velen
- dat het einde daarvan nog niet in zicht is.
Zolang de intellectuele daders nog vrij rond lopen, zal
hun greep op de politieke macht niet verslappen.
Teleurstellend voor velen is dat Nederland haar
verantwoordelijkheid hierin niet neemt. Met de moord op Helmin Wiels en de
kennelijke infiltratie van de georganiseerde misdaad op hoog nivo, zou
Nederland op kunnen treden op grond van het Koninkrijksstatuut. En dat gebeurt
niet, in ieder geval zie ik geen directe aanwijzing dat dat wel zou gebeuren.
De ontwikkelingen rondom de zaak Wiels stemt somber. Toch waren er ook lichtpuntjes in 2013. Eén daarvan was het koninklijk bezoek. Het
koninkrijk heeft een nieuwe koning en dat moesten ook de Caribische eilanden weten. Nu ben ik niet een felle aanhanger van de Oranjes, maar tijdens het bezoek van koning Willem
Alexander en koningin Maxima werd wel duidelijk dat zij een belangrijke schakel vormen tussen de eilanden in de Cariben en
moederland Nederland.
Een schakel in een relatie die hier warmer wordt ervaren dan in Nederland zelf. Beide bevolkingen zijn nog innig met elkaar verbonden,
al was het maar omdat de helft van alle Antillianen op de wereld in Nederland woont. Die warmte zie je niet meer terug in de Tweede Kamer, waar in 2014 eenzijdig
gedebatteerd gaat worden over vestigingseisen voor Caribische Nederlanders.
Nederland,
zo weet men hier, wil af van de Antillen. Het koningsbezoek gaf echter een hele
andere boodschap. Nederland toonde twee gezichten. 2014 zal - naar ik verwacht - vooral een afwendend gezicht laten zien.