Voor in de kerk, op de tweede rij zit Maria. Ze heeft haar bril op het puntje van de neus staan en bladert driftig in haar Bijbel. De ouderling van dienst heeft het woord, zijn vrouw zit achter het orgel en bladert net als Maria mee in de Bijbel. Verspreid over de kerkbanken nog een paar zielen. Ook hier in de kerk van de Zevende Dags Adventisten heeft Chikungunya toegeslagen. Het is aanmerkelijk minder druk dan normaal op woensdag. Maar voor Maria is dat geen probleem: ‘ik zoek rust en warmte; in deze kerk vind ik dat altijd.’Het is de laatste keer dat Maria aanwezig is in de kerk van Emmastad. Morgen gaat ze terug naar Nederland. Naar haar oude plek in Tilburg. Ze gaat kerst vieren bij haar kinderen en ze gaat proberen een nieuwe toekomst op te bouwen in Nederland. Curaçao is voorbij, voorgoed. Het waren twaalf zware jaren, die ze nu met opgeheven hoofd afsluit. Daar zag het een jaar geleden niet naar uit.
Voedseldistributie
April 2013. Ik rij met Selma Huisden en Sylvana Gittens van de kerk van Emmastad mee om voedselpakketten in Otrobanda uit te delen. Aan een vaste, maar steeds groter wordende groep kansarme yu di Kòrsou, Dominicanen, Haïtianen en dus ook een vrouw uit Nederland. Dat doen de kerkleden al sinds december 2012. “Een beetje kerst geven”, zegt Sylvana.
Maar het project is niet gestopt na Tweede kerstdag. “De bedoeling”, zegt Sylvana, “was om in de maand december voedsel uit te delen, omdat juist in die maand er zoveel gegeten wordt. Wij wilden iets doen voor de mensen die vaak vergeten worden, de daklozen op straat. Maar na een maand konden we niet meer stoppen. Als je het leed en de nood van zo dichtbij ziet, raakt het je en laat het je niet gauw los.”
Lees het verhaal van Maria hier verder
* Dit verhaal verscheen eerder in de Ñapa kerstbijlage van 19 december 2014