‘Isla, ik wil weer normaal leven’

Voor bewoners hoeft de raffinaderij niet te sluiten, hij moet schoner produceren | Foto: Dick Drayer
WILLEMSTAD – Ruim 250 bewoners en sympathisanten onder de rook van de Curaçaose raffinaderij gingen zaterdag de straat op om te demonstreren tegen de vervuiling van de Isla. Gekleed in het wit en met mondkapjes liepen de demonstranten vanaf de wijk Wishi/Marchena, waar de vervuiling het ergst is, tot aan de ingang van de raffinaderij bij post 5. Zij eisen schone lucht.

De bewoners kampen met ernstige gezondheidsproblemen. Van astma tot luchtweg aandoeningen, van huidirritaties tot tranende ogen. “Het is zo erg, dat je gewoon niet weet waar je naar toe moet, in je eigen huis”, zegt een bewoner van Wishi. Een andere bewoner vraagt zich af hoe het komt dat in zijn straat zeven tot acht mensen op relatief jonge leeftijd zijn overleden aan kanker en  hart- en vaatziekten.

Luister hier naar een radioreportage door Dick Drayer

Bij post 5 bleef de reactie uit, enkel beveiliging stond bij de poort. Bij de protestmars in 2011 was dat anders, toen stond een groep Isla-medewerkers de demonstranten bij post 7 op te wachten. Ook vanuit de politiek was de aandacht minimaal, alleen PAR-leden Armin Konket en Eduard Braam kwamen kijken bij de mars.

Metingen van de GGD Amsterdam tonen aan dat de bewoners niet voor niets klagen. De cijfers zijn alarmerend. De toch al ruime milieunormering wordt fors overschreden. Zo mag er in de lucht gemiddeld maximaal 80 microgram zwaveldioxide per kubieke meter zitten. Bij het meetstation van kas Chikitu, in de wijk Wishi/Marchena werd vorig jaar een gemiddelde van 122 gemeten. Alle raffinaderijen in de Rijnmond in Nederland stootten vorig jaar 14 microgram/m3 uit.

Investeren
“Het kan dus wel, schoner produceren”, zegt organisator Caroline Castendijk. Zij riep via Facebook op tot de protestmars van zaterdag. Ook milieugroeperingen betogen dat schoner produceren kan, maar dat er geen wil is bij de raffinaderij om te investeren in schone lucht. Bewoners smeken de overheid nu om eindelijk iets te doen. “Dat is mijn hoop”, zegt een oudere vrouw tijdens de mars naar de poorten van de Isla. “Ik hoop dat er een moment komt dat ik weer een normaal leven kan hebben.”