Het mes heeft mij gesneden


Wiels over Wiels

WILLEMSTAD - Wie denkt dat het vierde rapport over het functioneren van Marvelyne Wiels en het Curaçaohuis de laatst in rij zal zijn, heeft het mis. Geheel in stijl heeft zij opdracht gegeven om haar ambtsperiode op het Curaçaohuis te beschrijven. En ik kan u melden: de slager keurt haar eigen vlees en ziet dat het lekker is.

Het einde van de hoge ambtenaar in Den Haag is in zicht. Of dat is omdat het parlement van Curaçao nu eindelijk durft door te pakken of omdat de verkiezingen dat zullen doen, laat ik in het midden. Regeren is vooruitzien, dus Marvelyne heeft haar communicatiespecialist opdracht gegeven een afscheidsverslagje te maken. Het heet: 'Verslag Ambtsperiode M.F. Wiels'

Het verslag bevat geen cijfermatige weergave van behaalde resultaten van het Curaçaohuis en eventuele vergelijkingen met het verleden. Met geen woord wordt gerept over beantwoording van vele vragen, zoals de begroting en de uitputting hiervan, wat men gedaan heeft met vervangen meubilair en computers. Waarom de panden aan de Badhuisweg niet opgeknapt werden, en zo zou ik nog wel even door kunnen gaan.

Het stuk ontstijgt op die manier het opstelgehalte van groep 8 niet. Maar is daarom niet minder vermakelijk om te lezen. Overigens is het verslag dat ik in handen heb, nog niet af. Het hoofdstuk 'commentaar van de gevolmachtigde minister' ontbreekt.

Er ontbreekt wel meer, maar dat staat in het laatste rapport van SOAB.

Bij het lezen van dat laatste en het verslagje van Wiels dat nu voor me ligt, ontstaat de drang om ze in vergelijk te leggen. Ik heb het geprobeerd, maar dat is onmogelijk. Het verslag van Wiels zelf is gehuld in superlatieven zonder onderbouwende cijfers en is een reflectie van medewerkers die weten dat één verkeerd woord over mens en beleid, de deur betekent. Lees het rapport van de Ombudsman maar eens en de verwoede pogingen van Wiels om lekkende personeelsleden een Tena-contract aan te bieden.

Financiën
Toch wil ik u de reflectie van het Curaçaohuis, cq. Marvelyne Wiels in relatie tot het financieel beheer niet onthouden. Vooral omdat het SOAB rapport zo gedetailleerd de tekortkomingen van dat aspect in het Curaçaohuis blootlegt. Het verslagje van Wiels duidt - onbedoeld - heel goed hoe alle malversaties, tekorten en verdwijningen hebben plaats kunnen vinden in Den Haag.

Uit het SOAB rapport komt naar voren dat de door Marvelyne Wiels doorgevoerde reorganisatie desastreuze gevolgen had voor het financieel beheer. Er is op dat terrein veel deskundigheid verloren gegaan, terwijl vastgelegde procedures categorisch worden genegeerd. Door het ontslaan of ‘herplaatsen’ van gekwalificeerde medewerkers, het negeren van wettelijk voorgeschreven procedures, de vermenging van uitvoerende en toezichthoudende functies en de concentratie van macht bij Wiels, is er van interne controle nauwelijks sprake. Het SOAB schrijft:
Het risico bestaat dat werkzaamheden onjuist en inefficiënt worden uitgevoerd. Daarnaast is er een verhoogd risico op fraude (onrechtmatige handelingen) en een niet-getrouwe vastlegging van financiële informatie wegens onvoldoende functiescheiding (onvervangbare interne controles) alsook door het ontbreken van relevante deskundigheid. Ook leidt dit tot het inefficiënt, ineffectief en het niet-doelmatig benutten van overheidsgelden door het KGMC zonder dat dit (tijdig) wordt gesignaleerd (Doelmatigheid). Daarnaast bestaat een verhoogd risico op onjuistheden, onvolledigheden en/of onrechtmatigheden bij de uitgaven en inkomsten (Rechtmatigheid & Betrouwbaarheid).
In cijfers is bovenstaande even schrikken. Zo sluit de de sub-administratie crediteuren 2014 en 2015 van de gewone rekening niet aan op de financiële administratie. De geconstateerde verschillen bedragen in 2014: 130.142 euro en in 2015: 380.713 euro. En bij de bijzondere rekening is er sprake van een bankrekening waarbij een verschil bestaat met de financiële administratie voor een totaal van 235.322,06 euro. Reden onbekend. Geld dus, dat volgens de boekhouding niet is uitgegeven, maar ook niet is terug te vinden op de bankrekening.

In het verslagje van Wiels komt de communicatiedeskundige niet verder dan deze observatie:
Op de afdeling Financiën werken twee medewerkers: één leidinggevende en een medewerker. Dat is er één minder dan in 2010 toen er twee medewerkers en één leidinggevende werkten. Bij de afdeling, destijds Financiën & Beheer genaamd, was de rolverdeling als volgt: de medewerkers hielden zich bezig met financiële zaken en de leidinggevende met beheer. De werkwijze is nagenoeg hetzelfde als in 2010; het enige verschil is dat destijds Beheer onder de afdeling viel. 
Opmerkelijk is dat de laatste zin niet gevolgd wordt door een vermelding waar dat beheer dan nu onder valt. Maar gelukkig is er een organogram toegevoegd en daarin wordt duidelijk dat de gevolmachtigde minister eindverantwoordelijk is voor de afdelingen Algemene & Juridische Zaken,
Communicatie & Voorlichting en Beheer. Onder Beheer vallen de medewerkers van
Financiën, Werving & Selectie, Registratuur & Archief en ICT.

Bingo! Wiels is de verantwoordelijke!

Micromanagement
En deze constatering valt dan weer mooi samen met een andere observatie van het SOAB. Namelijk, dat de minister zich minder zou moeten bemoeien met de uitvoer en meer meer met representatie van Curaçao. Met andere woorden: micromanagement terwijl het het werk door professionals zou moeten worden uitgevoerd. Zo schrijft SOAB dat:
In opzet is de (waarnemend) directeur belast met de dagelijkse leiding. Dit komt overeen met het Landsbesluit (). De Gevolmachtigde Minister is eindverantwoordelijk voor het KGMC en de politiek-strategische aansturing op instructie van de Curaçaose regering. Wij constateren dat de Gevolmachtigde Minister momenteel veel werkzaamheden uitvoert op het gebied van bedrijfsvoering. Dit soort werkzaamheden horen beter bij de (waarnemend) directeur en/of hoofd van de afdeling Financiën. Tevens houdt de Gevolmachtigde Minister zich bezig met controlewerkzaamheden in plaats van enkel het monitoren hiervan. Dit komt niet ten goede aan de interne beheersing binnen het KGMC. 
Personeel
Wie beide rapporten doorneemt moet onwillekeurig glimlachen om de paradoxale opzet van Marvelyne Wiels om zich in het zonnetje te zetten. Ze verschuilt zich achter de mooie woorden van de medewerkers van het kantoor die zij amper enkele dagen daarvoor in de media de schuld gaf voor haar eigen falen, zoals geconstateerd in het laatste rapport van de SOAB. Daarin schreef zij als verdediging dat "...de niet-proactieve houding van het personeel mij “dwingt” om bepaalde zaken zelf op te pakken."

E kuchú a slep y kòrta mi.*

-0-0-0-

Download hier het SOAB rapport - verwacht in de eerste week van augustus...
Download hier het rapportje van Wiels
* het mes gleed en sneed me