“Om eerlijk te zijn heb ik me de laatste dagen een beetje afzijdig
gehouden van ’t nieuws. Om ergernis te voorkomen. Het komt misschien over als
nonchalant maar ik heb mijn buik zo'n beetje vol van die politiek.” Dennis
Braafheid zucht. Hij is gepensioneerd onderwijzer. 35 jaar lang stond hij voor
de klas en volgde de politiek op de voet. “Ik lees de krant nog wel, maar radio
en TV heb ik de deur uitgedaan. Ik kan het niet meer aanhoren.”
Dennis’ reactie is een veel gehoorde op het eiland. Sinds
2010 toen Curaçao uit de Antillen stapte en een autonoom land is in het
Koninkrijk is het bestuur politiek instabiel. In zeven jaar tijd kende het
eiland zeven kabinetten en drie verkiezingen. De vierde is nu door de een
algemeen maatregel van Rijksbestuur door Nederland veilig gesteld.
Kolonisator
De laatste regering, een interim kabinet onder leiding van
Gilmar ‘Pik’Pisas wilde die voorkomen en maakte gebruik van een foutje in de
wet om de Kiesraad, de organisator van de verkiezingen. buitenspel te zetten. ”Terecht”,
zegt Menki Rojer, parlementslid voor de regeringspartij ‘Kòrsou di nos tur’
(Curaçao voor ons allemaal).
Gisteren hield hij een pleidooi in het parlement
tegen de op handen zijnde aanwijzing. “Het is triest en doet veel pijn om te
zien dat Curaçaoënaars, de kolonisator, de onderdrukker en slavendrijver
uitnodigt om zich met onze zaken te komen bemoeien. Zeg maar tegen meneer de
makamba (witte Nederlander, dd) om een vuurpeloton op ons af te sturen. Als we
moeten sterven in deze strijd, so be it.”
Jammer
Letice Braun vindt het jammer dat het zo ver heeft moeten
komen. Zij is Curaçaose en studeert Kunstsociologie in Groningen. Ze is nu op
het eiland om voor haar studie onderzoek te doen. “Dit is wel onze redding. Het
is onbegrijpelijk dat onze eigen regering het volk de mogelijkheid wilde
ontnemen om eigen vertegenwoordigers te kiezen. Dat druist in tegen elke vorm
van democratie.”
De beschuldiging dat de ingreep van Nederland kolonialistisch
zou zijn, wijst Letice van de hand. “Ik begrijp die gevoelens wel, je wilt het
land toch zelf besturen. Maar we zitten samen in een Koninkrijk en dan moet je
je aan de regels van het Koninkrijk houden."
Voor de gepensioneerde Dennis is er ook geen andere optie. “Ik wil mijn
laatste jaren gewoon rustig op mijn eiland kunnen wonen. Daarom ben ik blij met
ons Koninkrijk. Die controle is nodig, dat blijkt wel weer.”