Errol Cova weet wat uitbuiten is

Wie op Curaçao boodschappen doet, merkt al snel dat de prijzen fors hoger liggen dan in Nederland. Terwijl de lonen soms de helft lager zijn. De protesten van de vakbonden voor verhoging van het minimumloon, deze week op Curaçao, komen dan ook niet uit de lucht vallen. Al gedragen de bonden zich als de voorhoede van het proletariaat, een nieuwe elite die zelf niet zoveel last heeft van lage lonen en dure voedselprijzen. Zeker vakbondsgoeroe Errol Cova niet. Hij is in dienst van de bonden om het woord te voeren en dat zal niet tegen het minimumloon zijn.

Opmerkelijk is dat Cova tijdens zijn ministerschap in 2002 niet zoveel passie had voor de arme werknemer. De vakbondsman was minister van Economische Zaken en Arbeid in het eerste kabinet van Etienne Ys en hoefde voor het eerst niet meer te schreeuwen langs de kant. Hij kon nu de daad bij het woord voegen en verantwoordelijkheid nemen voor zijn wapengekletter.

Maar dat viel tegen. Onder zijn bewind was Curacao getuige van de grootste (bekende) uitbuitingszaak van buitenlandse arbeiders: het BOO-project. De zaak kreeg uitvoerig aandacht in de media, maar de rol van Cova en zijn ministerie bleef onderbelicht.

BOO-project

Bij de bouw van de nieuwe energiecentrale BOO (Build, Own and Operate) op Curaçao was sprake van uitbuiting en intimidatie van buitenlandse werknemers. 176 arbeiders spanden een kort geding aan tegen de aannemer van het project, Curaçao Jurong Engineering. De werknemers waren afkomstig uit Bangladesh, India en Indonesië. Ze werden gedwongen zeven dagen per week, tien tot vijftien uur per dag, te werken voor het loon van 1 dollar per dag. Het loon bedroeg gemiddeld een paar honderd dollar per maand, maar hiervan wordt zo'n groot deel afgetrokken voor kost en inwoning, dat er bijna niets overbleef.

Minister Errol Cova

De woonomstandigheden waren mensonterend. Met veertien man in een ruimte van 25 vierkante meter, zonder privacy, in extreme hitte en veel muggen. Ook de verstrekte voeding was beneden peil. De mannen moesten werken in een sfeer van intimidatie. Collega's die in het verleden gewaagd hadden te klagen over de arbeidsomstandigheden, bleken naar hun land van herkomst te zijn teruggestuurd.

Nooit antwoord
De advocaat van de buitenlandse arbeidskrachten schreef brieven naar verschillende instanties, zoals Errol Cova, toenmalig minister van Arbeidszaken en de Curaçaose dienst Arbeidszorg. Hij heeft nooit antwoord gekregen. Ook Amnesty International werd ingeschakeld en bij het Openbaar Ministerie was een verzoek ingediend voor een strafrechtelijk onderzoek naar de situatie rond de BOO-centrale.

De opdrachtgever van de bouw van de BOO-energiecentrale was de Curaçao Utilities Company (CUC). Dit bedrijf was in handen van de Curaçaose overheid, die 49% van de aandelen van de BOO-centrale bezat. Het bedrijf stemde in met de uitbuiting, met als doel zo laag mogelijke kosten.

Overheid
Ik heb het dossier via een link toegevoegd aan dit artikel. daarin wordt duidelijk dat er sprake was van verboden discriminatie door de overheid; gebrek aan vereiste controle op naleving van de wettelijke bepalingen en nalatigheid met betrekking tot het nemen van maatregelen tot beeindiging van wantoestanden, terwijl bovendien sprake was geweest van onrechtmatig handelen van overheidsfimctionarissen. Paspoorten werden ingenomen zodat de arbeiders geen kant op konden.

Zowel minister Errol Cova, als hoofd Arbeidszorg, Randolph Gijsbertha gaven niet thuis en hebben niets gedaan om de uitgebuite arbeiders te helpen. De rechter moest er uiteindelijk aan te pas komen om de arbeiders uit hun mensonterende toestand te halen.

Minister Errol Cova

Weerstand
Het meest schokkende in dit dossier is hoe de overheid toentertijd de weerstand van de kwetsbare buitenlandse werknemers gebroken heeft. Curaçao Jurong Engineering en de Labour Office/Immigratiedienst werkte hand in hand om de stakingen te breken'. Hoe ze meewerkten aan het afsluiten van illegale afgedwongen contracten voor deze arfbeiders en hoe ze toestonden dat de stakingsleiders die het opnamen voor hun uitgebuite collega's bij eerste mogelijkheid gedeporteerd konden worden.

Dat lot overkomt vakbondsgoeroe Cova nu, in 2017, in ieder geval niet. Hij staat aan de veilige kant van de proletarische lijn.

-0-0-0-

Dossier buitenlandse werknemers BOO-project