Komen en gaan van Venezolanen is al eeuwen oud...


Migratie tussen Venezuela en Curaçao bestaat al honderden jaren. Over en weer hebben beide volkeren in tijden van nood bescherming bij elkaar gezocht. Indianen in de pre-koloniale geschiedenis, Sefardische joden in de 17e en 18e eeuw en Afrikaanse vluchtelingen van slavernij in de 19e eeuw. Na de komst van de olie-industrie, begin 20e eeuw ontstond er een levendige handel tussen beide landen, waarbij vooral Venezolaanse inwoners van de provincie Falcon met bootjes de oversteek maakten om hun verse groente en fruit en andere handel te verkopen in Willemstad. Met de handel kwamen ook steeds meer Venezolanen op zoek naar werk in het relatief welvarender Curaçao.


Wat is de aard van het vluchtelingenprobleem?
De crisis in Venezuela na de dood van Hugo Chavèz in 2013 leidde tot een vlucht van mannen en vrouwen op zoek naar werk en inkomen. Een groot deel van de Venezolanen kwam aanvankelijk met het vliegtuig en een toeristenvisum voor dertig dagen. Velen verdwenen daarna in de illegaliteit. De laatste twee jaar is er een enorme stijging van Venezolanen die via gammele bootjes probeert ongezien naar Curaçao te komen. 

Mannen komen vaak terecht in de bouw en vrouwen in de al dan niet gedwongen prostitutie om hun familie aan de overkant van de Caribische zee te ondersteunen. Deze mensen worden geregeld bij politieacties opgepakt en vrijwel onmiddellijk uitgezet.

In 2017 werden rond de 1400 illegaal binnengekomen Venezolanen onderschept op zee door de kustwacht of op land door de KPC, het Korps Politie Curaçao. De Kustwacht zegt dat dit een topje van de ijsberg is. De meeste Venezolanen zijn vrijwel direct uitgezet.
Het aantal Venezolanen zonder geldige verblijfspapieren wordt geschat op 5.000 tot 15.000. Curaçao heeft in totaal 161.000 geregistreerde inwoners.

Neemt Curaçao zelf geen vluchtelingen op?
Nee, Curaçao heeft het vluchtelingenverdrag dat geldt voor andere delen van het Koninkrijk niet geratificeerd. Ook heeft Curaçao geen lokale wet- of regelgeving geïntroduceerd voor vluchtelingen/asielzoekers. Er is dus geen formeel asielbeleid. Er is wel een procedure die voorziet in de aanhouding, detentie en uitzetting van vreemdelingen zonder papieren. Binnen die procedure kan een beroep worden gedaan op de Vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties (UNHCR/ACNUR).

Er zijn op dit moment 679 Venezolanen geregistreerd in Washington bij de Vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties (UNHCR/ACNUR). 202 van hen hebben een vluchtelingenstatus gekregen, maar worden door Curaçao niet erkend. Ook zij moeten vertrekken, maar worden in de praktijk gedoogd.


Aan welke verdragen moet het land zich wel houden
Curaçao is net als het gehele Koninkrijk onderworpen aan de werking van het bepaalde in artikel 3 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM), "Niemand mag worden onderworpen aan folteringen of aan onmenselijke of vernederende behandelingen of bestraffingen". Hetzelfde geldt voor het bepaalde in artikel 5 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM): " Niemand zal onderworpen worden aan folteringen, noch aan een wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing".

Curaçao kan op schendingen van de bepalingen in het EVRM worden aangesproken, maar de Rijksministerraad in Den Haag is onder de waarborgfunctie van het Statuut verantwoordelijk voor de naleving ervan. Het Koninkrijk der Nederlanden is een soevereine staat samengesteld uit vier landen: Nederland, Aruba, Curaçao en Sint Maarten. Het Statuut regelt de onderlinge verhoudingen in het Koninkrijk en staat boven de Grondwet.

Curaçao ontkent schending van het EVRM, maar zegt dat het de capaciteit noch de middelen heeft om Venezolanen op te vangen. Het eiland verwijst daarbij naar de 26.000 van de 56.000 huishoudens op curaçao die een onder de armoedegrens leven. De overheid heeft herhaaldelijk aangegeven hard op te treden tegen illegalen, omdat ze bang is voor een aanzuigende werking bij een soepel toelatingsbeleid.


Wat zijn de gevolgen voor de gevluchte Venezolanen?
Het merendeel van de illegale Venezolanen, met wie Amnesty sprak, blijkt geen vertrouwen te hebben in een eerlijke procedure, waarbij zij hun vluchtverhaal kunnen vertellen en eventueel kunnen worden aangemeld bij UNHCR. Een onlangs uitgebracht rapport van de Ombudsman bevestigt dit vermoeden: sinds de regering van Curaçao de rol van het Rode Kruis in die aanmelding in Washington heeft geschrapt, op 5 juli 2017, is geen enkele Venezolaan meer aangemeld bij UNHCR.

Venezolanen zonder verblijfspapieren leven ondergedoken en worden vaak uitgebuit als zij illegaal werk vinden in de bouw of in de prostitutie. De huidige minister van Justitie heeft aangegeven dat de politie niet meer actief op zoek gaat naar illegalen. Toch worden bij politieacties en –controles nog steeds veel illegale Venezolanen aangehouden en vrijwel meteen uitgezet.

Wat en hoe nu verder?
Het eiland doet een beroep op  de Nederlandse regering om opvang voor gevluchte Venezolanen financieel mogelijk te maken. Of het huidige beleid van uitzetting dan gaat veranderen, staat te bezien. De angst om overspoeld te worden door een massale toevlucht van Venezolanen blijft vooralsnog een slechte raadgever.