De overheid van Curaçao is voortdurend op zoek naar mogelijkheden om haar eigen informatie bij de bevolking te krijgen. Dat is niet nieuw en in beginsel ook een goede zaak in het kader van transparantie, maar feitelijk is ze de pers gewoon te slim af.
Zo geeft het Curaçaohuis in Den Haag een mooi glossy tijdschrift uit, is de Dienst Voorlichting in Willemstad bezig met het opzetten van een heuse redactie die nieuws moet gaan verspreiden en kan de burger een speciaal Whatsapp nummer gebruiken om vragen te stellen en antwoorden te krijgen.
Ik zie er in beginsel geen kwaad in, alhoewel ik wel moeite heb met de onderliggende gedachte erachter, althans bij sommige initiatieven. Nou ben ik wat gematigder dan de Amigoe, die in januari hoog van de toren blies en elk gevoel van perspectief miste in haar kritiek op 'dictator' Rhuggenaath. De krant meende zelfs een hele pagina te moeten wijden met een demonstratieve opmaak om de ernst van de situatie te duiden:
Ik distantieer me van dit soort misplaatst gekonkel, maar ik maak me wel zorgen om bepaalde ontwikkelingen. Zoals de laatste uitvinding van de Dienst Voorlichting die op persconferenties nu ineens zelf vragen gaat stellen aan de minister. Dat noemt de persvoorlichter dan 'vragen van de burger', die de Dienst binnen zou krijgen via sociale media.
Niet geheel toevallig zijn dat dan vragen die een positieve inslag hebben en kennelijk een balans moeten vormen met de vragen van de echte pers. Met dit nieuwe initiatief gaat de overheid, naar mijn oordeel, zijn boekje te buiten. Beantwoord vragen van de burger vooral op je eigen platform, Whatsapp, Instagram, Facebook en Twitter of gobiernu.cw, maar blijf af van 'onze' persconferentie.
Wij stellen daar de vragen, wij bepalen de toon daar. Het is aan de pers om te bepalen welke vragen er gesteld worden. Overheid: jou past een bescheiden rol. Je hebt al zoveel invloed door de regie die je voert op de persconferenties waardoor journalisten een minuut en ministers oneindig de tijd krijgen om je in te pakken.
Hoogste ambtenaar
Het past een beetje in de tendens van deze regering om kritische journalistiek aan te pakken. Ook deze regering heeft het immers niet zo op de pers. Ik moet tegenwoordig na publicatie van een kritisch of duidend artikel niet vreemd opkijken als ik een boze hoge ambtenaar van Algemene Zaken aan de lijn krijg, die me bijtend toesnauwt dat er niks klopt van de berichtgeving en mij dwingend vraagt van welke bron ik dat nou allemaal heb.
De intimidatie is compleet wanneer dezelfde ambtenaar mijn bazen belt en blijk geeft van zijn of haar frustratie door beschuldigingen te uiten dat de berichtgeving tendentieus of onwaar is. Alsof er tijd genoeg is om op Forti al die lastige Tweede Kamervragen te beantwoorden die daar het gevolg van is. En o ja, kan er wat aan gedaan worden?
Nu verkeer ik in de gelukkig omstandigheid dat mijn werkgevers onafhankelijk van de overheid opereren en zich niet van de wijs laten brengen door een overijverige ambtenaar die vooral zijn of haar eigen belang nastreeft.
Maar wat moeten de journalisten van de lokale media op ons eiland, die - voor een schamel loon - niet onafhankelijk kunnen opereren, geen vanzelfsprekende backup hebben als de politiek aan de deur van de hoofdredacteur klopt en maatregelen eist?
------------
Voor wie wil weten hoe de media er op Curaçao voor staan in relatie tot de overheid: lees het Unesco onderzoek: https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000243896