Ergens in de Caribische zee, ten zuiden van Jamaica, dobbert een spookschip roerloos rond op weg naar onbekende bestemming. De Sea Rah is van de Oostenrijkse familie Fliszar, die de wereld overvoer en op 28 april onderweg was naar Sint-Vincent toen het noodlot toesloeg op ongeveer 300 mijl ten noorden van Aruba.
Uit het
logboek van kapitein Günther Fliszar.
Op 28 april
verlaten we Jamaica. Mijn zoon Igor is bij ons als bemanning. zodat we
ondersteuning hebben bij de zware tocht tegen de heersende windrichting oost en
tegen de golven naar Saint Vincent.
De reis
verloopt zonder problemen. Het is zonnig weer. De wind ligt tussen 12 en 22
knopen. Windrichting tussen Oost-Noordoost en Oost-Zuidoost. Tot dan toe zijn
er geen problemen op de boot, op de systemen en vooral niet op het roer of de
automatische piloot.
Zondag 3 mei
Rond 18.20
uur horen we een hels kabaal op het achterschip en meldt de stuurautomaat
fouten. De positie op dat moment is N16 graden 16,939 minuten en W 73 graden en
32,672 minuten.
We zien het
roer achter de achtersteven in het water drijven. Het hangt aan een dun touw
dat aan het roer is bevestigd. We hebben een buitenboord roer op Sea Rah met
een skeg waarin ook het onderste lager is ingebed. De gewrichts-as ontbreekt en
een deel van de skeg bevindt zich nog aan het einde van het roer.
We zijn
totaal geschokt. Na een kort overleg besluiten we om te proberen het roer op
het schip te trekken om reparaties mogelijk te maken. We filmen het. Zoals je
daarin kunt zien, is dit een gewaagde en gevaarlijke actie. Het roer is twee
meter lang, en voor het overgrote deel een halve meter breed. Bovendien is-ie
erg zwaar.
Tegen de
tijd dat we met de actie beginnen, is het deel van de skeg al losgekomen en
verdwenen. De actie is desondanks succesvol en we kunnen het roer vastzetten op
het achterstevenplatform en gedeeltelijk in de cockpit.
Op dat
moment gaan we ervan uit dat we naar een reparatiehaven zullen worden gesleept
en dat de Sea Rah daar zal worden gerepareerd.
MayDay
Eerst
activeren we de digitale noodoproep op kanaal 70 VHF. Maar het zicht van onze
actieve AIS toont geen schip in het transmissiegebied. We besluiten een
noodoproep via satelliet te sturen.
We hebben
twee satelliet-noodsystemen aan boord. Epirp met Bremen als Rescue Center en
Spot Gen 3. We kiezen voor Spot Gen 3 omdat we daar ook onze noodcontacten
hebben en een bergingsverzekering hadden afgesloten.
We zien rond
21.30 uur een laag vliegend vliegtuig op onze boot aanvliegen, die contact met
ons opneemt via de radio. Zij vragen ons met hoeveel mensen we aan boord zijn
(3), of er gewonden zijn (geen) en of de motor okay is (ja). Wij melden een
probleem met het roer als gevolg van een roerbeugelbreuk.
Ze legden
ons uit dat er geen manier is om onze Sea Rah te slepen. Er is geen
schip beschikbaar en op deze afstand en in deze deining (ongeveer twee meter)
kan er niet gesleept worden. Ze vertellen ons dat we ons schip moeten opgeven.
Wat een
schok voor ons !!!!
Containerschip
Er is maar
één schip in de buurt en de Kustwacht vliegt er nu heen om het vervolgens naar
ons om te leiden. Ze zijn over ongeveer een uur terug.
Zo was het
uiteindelijk. De Curaçaose kustwacht vertelde ons dat de CGM T. Roosevelt,
een containerschip, tachtig mijl verderop was en ons zal binnenhalen.
De Roosevelt heeft een snelheid van twintig knopen en is er over vier uur. We moeten inpakken en wachten op wat voor ons belangrijk is. Daarna vliegen ze weg. De piloot van de Dash 8 schrijft later dat hij en de hele bemanning erg blij zijn dat we veilig zijn.
Het was hun
bedoeling om bij ons te blijven tot het reddingsschip arriveerde, maar vanwege
een lage brandstof moesten ze terugkeren naar Curaçao. Een reddingsvliegtuig
met bemanning stond al die tijd paraat om indien nodig naar onze positie te
vliegen. Het contact en de procedure is zeer professioneel en ook erg
vriendelijk.
Curaçao
De T.
Roosevelt legt rond 1.00 uur radiocontact met ons. We krijgen te horen dat
we via de loodsingang aan bakboord zullen worden binnengehaald.
Dan zien we
het schip en zijn we opnieuw geschokt: Een enorm bakbeest verrijst naast ons
uit het water. Een gigantisch gevaarte van 366 meter lang en 60 meter hoog!
Onze boot valt in het niet met zijn lengte van 10,5 meter.
Eerst werd
gezegd dat ze ons naar Saint Vincent zouden brengen, omdat dat eiland op de
route ligt. Daarna is de volgende haven in Singapore (!). Maar de rederij en de
Kustwacht besluiten om naar Curaçao te varen.
We kijken
nog één keer om naar Sea Rah en nemen afscheid van haar. Na 23 uur aan
boord komen we rond 01.00 uur zondagnacht aan op Curaçao. De Coast Guard brengt
ons naar Willemstad waar we veilig in een hotel worden gestopt.
Een
quarantainehotel. We kunnen vanwege Corona niet op Curaçao blijven en vliegen
morgen naar Amsterdam en op vrijdag naar Wenen, naar huis.
En de Sea
Rah? Die is een prooi van de zee en zal ooit ergens aanspoelen.
Dankwoord
Iedereen die bij deze reddingsoperatie betrokken was, wordt enorm bedankt! Van de piloot van de Nederlandse Caribische Kustwacht die ons in het niets aantrof. Aan kapitein Oleksandr Olshanskyy en de hele bemanning van de CMA CGM T. Roosevelt en hun hartelijke gastvrijheid en organisatie van de hele operatie en alle noodzakelijke voorzieningen.
En natuurlijk de autoriteiten van Curaçao en de Kustwacht die ons toelieten het land binnen te komen zodat we onze weg naar Europa konden vinden.
