Het onderzoek naar mogelijke integriteitschendingen bij het College financieel toezicht loopt als het aan voorzitter Raymond Gradus ligt met een sisser af. Er zou geen sprake zijn geweest van zulk soort schendingen of zelfs excessief gedrag. "Wel zijn er onzorgvuldigheden geconstateerd."
Daardoor is het volgens de voorzitter noodzakelijk dat op het Cft-secretariaat verbeteringen in de administratieve organisatie en aanscherping van de interne procedures worden doorgevoerd. Dit wordt een oefening van tussen de regels doorlezen. Want als er geen brand is, waarom dan wel een poederblusser leeg spuiten?
Onafhankelijk?
Mooie taal dus van een onafhankelijk bureau (Ebben partners), terwijl het in de lijn had gelegen om de opdracht voor een integriteitsonderzoek niet door Gradus zelf te laten geven, maar door Staatssecretaris Raymond Knops. Het inhuren van een onderzoeksbureau door het Cft heeft - alle goede bedoelingen ten spijt - namelijk niets met onafhankelijkheid te maken. Dat zouden ze als toezichthouder op de Rouvilleweg toch moeten weten.
Bovendien dient er qua onderzoeksmethodologie een toetsingskader opgesteld te worden door een onderzoeksbureau, waarlangs ze de organisatie gaan toetsen en met conclusies en aanbevelingen komen. Maar van dit alles is niets terug te vinden in het persbericht.
Als ik het persbericht goed lees dan hebben de integriteitsproblemen te maken met interne procedures, zoals bijvoorbeeld het inhuren van tijdelijk personeel en procedures die te maken hebben met buitenlandse reisjes, giften en gratificaties. Dat laatste gaat nu zelfs in nieuw beleid worden uitgeschreven.
Louis Vuitton en Baoase
In gewoon Nederlands - of tussen de regels door - heet dat: het aannemen van cadeautjes, zoals bijvoorbeeld een Louis Vuitton-portemonnee van 1800 gulden, speciaal gehaald uit Aruba, of een mooie gitaar van 1500 piek. Maar ook een lekker weekendje Baoase met familie voor 4000 gulden is een mooie gebaar.
En als je dan het Cft verlaat, op weg naar een hogere nog niet bestaande missie met integriteit als middle name, is een glimmende Iphone van 2000 gulden een aardige geste van het secretariaatsmanagement. Als je daar als toezichthouder dan ook nog eens geen belasting over afdraagt, niet in Nederland en niet op Curaçao dan scheelt dat een slok op je coho-borrel.
Maar voor een College dat altijd hamert op integer handelen en de minister van Financiën bij voortduring inpepert dat belastingen en invoerrechten achterblijven, is dit toch tenenkrommend. Ik begrijp wel dat je daarom niet met de billen bloot wil, maar dat is maar één keer pijnlijk.
Reisjes
Bij het aanscherpen van regels rondom buitenlandse reisjes moet ik onwillekeurig denken aan het structureel businessclass vliegen naar Nederland zonder echte noodzaak of het betalen van extra dagen als je onverhoopt niet meteen terug kan.
Je personeel verbieden Airmiles te sparen, maar die zelf in de top van het management ten goede laten komen. Het zijn zo van die dingen die ik wel vaker zie bij bedrijfjes en instellingen, waar management zijn eigen regels stelt en zich onaantastbaar waant.
Angstcultuur
En dan de angstcultuur die er heerst op het secretariaat. Het onderzoek komt immers voort uit anonieme meldingen. Vrijuit je beklag doen op kantoor aan de Rouvilleweg is kennelijk niet veilig .
Over die angstcultuur wordt echter zorgvuldig gezwegen in het persbericht. Erger nog: er zijn door het onafhankelijke onderzoeksbureau geen medewerkers gehoord voor het onderzoek, alleen registers en boekhouding zijn gecontroleerd. Hoe leg je dat uit in het kader van integriteit?
Bovenstaande zaken worden afgedaan als onzorgvuldigheden. Maar het beleid wordt wel aangepast: met terugwerkende kracht wordt er belasting betaald (die ontdoken was, (sic!)), de Iphones worden beter geregistreerd en de inkopen met de pinpas op het secretariaat worden vanaf nu gecontroleerd.
Antilliaanse Collegeleden
In dit kader wil ik ook nog even memoreren aan de brief van de Antilliaanse Collegeleden van april vorig jaar, waarin zij naar buiten brachten dat kritische en andere geluiden niet werden gehoord. Ze verweten de voorzitter geen rekening te houden met hun inbreng in het advies en het op eigen houtje advies te uit te brengen aan de Rijksministerraad. Van een andere orde, maar het geruis in Willemstad is kennelijk al eerder begonnen.
Gradus eindigt zijn persbericht met de woorden: "het Cft heeft een voorbeeldfunctie. Het is belangrijk dat iedereen bij het Cft volstrekt integer gedrag laat zien." Dat begint, Raymond, bij het openlijk erkennen van wat er fout gaat in je organisatie, door man en paard te noemen; door de verantwoordelijke(n) voor deze beschamende vertoning weg te sturen.
Straks sta jij namelijk weer met het opgeheven wijsvingertje Curaçao de les te lezen, terwijl je geloofwaardigheid in het topje van je duim verscholen zit.