Twee keer deze week kwamen Nederlandse militairen van
de landmacht negatief in het nieuws vanwege cocaïnegebruik. Eerst zeven en
daarna nog eens zeven man werd door de Marechaussee buiten heterdaad betrapt.
Het onderzoek naar de rest van de verdachte militairen werd gestaakt omdat het
bewijs niet rond was te krijgen.
Maar ook zij stonden in het klantenbestand van een 33-jarige Curaçaoënaar
die drugs verkoopt op het strand van Zanzibar en Mambo, bekende
uitgaansgelegenheden van Nederlanders op Curaçao.
Deze groep, die nu vrijuit gaat, lijkt exemplarisch voor de manschappen op
Parera en Suffisant. Niet te na gesproken over de goeien, maar militairen en
cocaïne op de Caribische eilanden lijken twee handen op één buik.
Googelen
Wie googelt op 'Militairen', 'Drugs' en 'Curaçao', weet dat Defensie een
gigantisch probleem heeft met haar soldaten, korporaals en leidinggevende
onderofficieren. Ze zijn een afspiegeling van de Nederlandse maatschappij en
doen niet onder voor andere jonge Nederlanders op het eiland voor wat
drugsgebruik betreft.
Over
militairen en drugs op Curaçao | NPO Radio 1
Dat de militairen in het nieuws komen, is meestal omdat het bewijs voor het
oprapen ligt. Maar in veel meer gevallen moet er buiten heterdaad worden
opgetreden en dan moet de zaak wel waterdicht zijn. Dat kost tijd en mankracht.
Tijd en mankracht die er niet is. Wat de Marechaussee uiteindelijk aan
arrestaties doet en naar buiten brengt is het topje van de spreekwoordelijke
ijsberg.
Het is publiek geheim dat in hetzelfde uitgaansgebied ook andere
Nederlanders op zoek zijn naar een lijntje. Voeg aan het google-vocabulair het
woordje 'stagiaires' en een schier oneindige reeks zoekresultaten zou zich aan
moeten dienen. Maar dat gebeurt dan weer niet. Alleen als er opzienbarende
zaken gebeuren naast het drugsgebruik, dan komt het in de krant. Of als je naar
het woordje 'zero-tolerance' er bij zoekt. Het toverwoord van de Nederlandse en
Curaçaose autoriteiten om eenmaal gearresteerde mensen hard aan te pakken.
Zero-tolerance
Reden voor de lage pakkans bij Nederlanders is de capaciteit van het
Curaçaose Politiekorps KPC. De telefoon van onze 33-jarige Curaçaose vriend
bevatte echt niet alleen nummers van Nederlandse militairen, die door de
Marechaussee worden aangepakt. Nee, de telefoon stond vol met nummers van
snuivende stagiaires en andere Nederlanders die op Curaçao wonen en wel een
lijntje lusten. De KPC heeft alleen de capaciteit niet om bewijs te verzamelen
en achter ze aan te gaan, zoals de Marechaussee deze keer wel deed.
Curaçao mag dan een zero-tolerancebeleid hebben op het gebied van bezit en
gebruik van wat voor drugs dan ook, net als Defensie, maar de kans dat je
gepakt wordt, is bijzonder klein.
Zero-tolerance is kennelijk alleen maar van
toepassing na arrestatie. Pas dan treden de civiele en militaire autoriteiten
streng op. Daarmee dient het beleid in werkelijkheid slechts als doekje voor
het bloeden: beiden weten niet hoe het probleem echt moet worden oplost, of
willen het niet weten.
Blindelings
Maandag 1 november wordt de 38e rotatie uit Assen vervangen door de 39e. Nieuwe jongens en meiden, van wie sommigen al een paar keer naar Curaçao zijn uitgezonden. Ook zij weten Mambo en Zanzibar waarschijnlijk blindelings te vinden, net als hun voorgangers.