De vermoedelijk vervalste verkiezingen in Venezuela vormen een probleem voor de hele regio. Ook voor Curaçao, waar al tienduizende gevluchte Venezolanen wonen.
Door Dick Drayer
Zondagavond, het Brionplein
in het hart van Willemstad loopt vol. Overal blijde gezichten. Venezolanen
zingen en dansen en vieren de vrijheid nog voordat dat-ie komt. Een jonge
Venezolaanse vrouw heeft trots haar oogleden versierd met de kleuren van de
Venezolaanse vlag, een subtiele maar krachtige uiting van haar hoop en
verlangen naar verandering. Haar ogen stralen vreugde uit, vol verwachting,
overtuigd dat Maduro heeft verloren nadat de Venezolanen massaal naar de
stembus zijn gegaan.
“Ik ben blij
omdat Venezuela voor verandering kiest. We zijn niet thuisgebleven, we hebben
geen angst gehad. We zijn massaal gaan stemmen en dat kan Maduro niet
veranderen. We willen terugkeren naar ons Venezuela. Elke Venezolaan wil
vandaag terugkeren naar zijn Venezuela, wil leven en sterven in zijn land.”
Niet veel later
komt de schok en komen de tranen. De Venezolaanse president die de hele dag met
straatlengte achter de oppositie van María Corina Machado en Edmundo González
liep, heeft toch gewonnen. De sprankelende vlag op de oogleden van de jonge
vrouw verwatert in teleurstelling en verdriet.
Maandagochtend. Luis
Alfredo Limongi Ortiz is gefrustreerd. De 58-jarige software-ontwikkelaar uit
Venezuela woont al 21 jaar op Curaçao. Hij heeft slecht geslapen. “Gisteravond
toen het nieuws uit Venezuela binnenkwam reageerde ik nog vrij nuchter. Okay,
dit kan gebeuren, laten we zien hoe dit loopt. Maar vanochtend was alles
anders. Zes jaar langer wachten. ik begon aan mijn familie te denken. Ik begon
te denken aan alle dingen die ik misschien nooit meer zal zien. Mijn neefjes en
nichtjes die nu opgroeien zonder kansen in Venezuela. Alle mensen die zullen
proberen te vluchten door de bossen, met de bootjes.
Het wordt hem te
machtig en de tranen vloeien. “Het ergste moment was niet gisteren, toen ik de
uitslag hoorde, nee, het was deze ochtend toen het besef van de gevolgen tot me
doordrong.”
Alfredo Limonchi
kwam in 2003 naar Curaçao. Hugo Chavez is dan vier jaar president. “We zien dan
al enige tijd signalen dat Venezuela niet de goeie kant opgaat. Schietpartijen,
ontvoeringen van politieke tegenstanders. Ik dacht toen: oké, misschien kunnen
we dit aan, maar onze kinderen? Zij zullen hiermee moeten opgroeien.”
Hij krijgt een
kans om weg te komen en gaat aan de slag als programmeur op Curaçao. Legaal. In
tegenstelling tot de tienduizenden landgenoten, die in de jaren na hem komen in
gammele bootjes of blijven met verlopen toeristenvisa na een legale aankomst op
Hato, het vliegveld van Curaçao.
De verkiezingen
van gister waren anders dan alle andere”, zegt Alfredo. “De regering Maduro
staat meer dan ooit alleen. Omringende landen hebben jaren gezegd: misschien is
Maduro niet de beste en niet zo democratisch, maar okay. Maar nu is het anders
met hun naaste bondgenoten, Rusland China en Iran. En dan de massaliteit van
het volk dat het roer om wil. In de peilingen lagen Machado en González zo ver
voor, zeventig om dertig procent, inclusief op plaatsen waar de militaire
troepen wonen, het verlies van Maduro en het besef dat nu alles veranderen
gaat, leefde de hele zondag.”
Ook Alfredo mocht
zondag stemmen, bij het consulaat van zijn land in Willemstad. 233 landgenoten
brachten hun stem uit en ook hier een verpletterend verschil: 218 voor de
oppositie en vijftien stemmen voor Maduro. De rest van de veertienduizend
Venezolanen stemden niet, vooral omdat zij illegaal en ondergedoken in Curaçao
verblijven.
De landen rond
Venezuela moeten zich volgens Alfredo zorgen maken. “Nog zes jaar Maduro
betekent nog zes jaar meer gedwongen migratie. Armoede migratie en politieke
migratie.” De fraude van Maduro, want daar is niet alleen Alfredo van overtuigd, betekent een regionaal probleem.
Alfredo had
gehoopt na een overwinning van de oppositie dat hij terug kon gaan. “Of in
ieder geval, dat ik vrij zou zijn om naar Venezuela te gaan om het land weer op
te bouwen. In whatsapp groepen lees je dat iedereen terug wil of beschikbaar is
om te helpen. Die droom lijkt nu vervlogen. Sterker: de stroom migranten de
omliggende landen en dus ook Curaçao zal alleen maar toenemen als de
frauduleuze uitslag blijft staan.”