Levenspartner Andy Danou (l) en minister Silvania (r)
Afgelopen week ontving ik een brief in mijn digitale brievenbus. Afzender: Stichting Pa Un Miho Mañan, vrij vertaald 'Voor een Betere Morgen'. Op het eerste gezicht een standaard verzoek om een donatie, zoals ik die wel vaker krijg. Maar deze keer was er iets bijzonders aan de hand. Halverwege de brief lees ik namelijk dat de stichting 'de sociaal-maatschappelijke activiteiten ondersteunt van de minister van Financiën, tevens minister van Sociale Ontwikkeling, Arbeid en Welzijn, alsook minister van Gezondheid, Milieu en Natuur, de heer mr. drs. Javier Silvania'.
Mijn interesse is gewekt.
'Uw financiële steun aan onze stichting is niet alleen een investering in leiderschap en duurzame oplossingen voor de meest kritieke uitdagingen waar wij als Curaçaoënaars mee geconfronteerd worden; het is een investering in de gemeenschap waarin we allemaal leven en werken.'
Gewend
Nu ben ik wel wat gewend als het gaat om wethouder Hekking-achtige reflexen als het aan komt op Curaçaose ministers in het algemeen en deze alleskunner in het bijzonder. Wie een willekeurig stapeltje persberichten van de overheid leest, staat verbaasd van de kunst van het wegmoffelen van het nieuws ten gunste van de naam van de minister. En als je dan drie ministeries leidt - want zo makkelijk is die job kennelijk, met zeeën van tijd - dan zijn er dus heel veel persberichten, die eigenlijk alleen maar verstuurd worden ter meerdere eer en glorie van de mandatario, zoals wij bestuurders noemen op Curaçao.
In verkiezingstijd komt daar dan nog bij dat de persberichten aankondigingen bevatten van fijne kadootjes voor de portomonnaie van de kiezer. Duzienden ambtenaren, pensionado's, onderstanttrekkers en zelfs medewerkers van gesubsidieerde instellingen (ze werken zo hard!) heeft uit de staatskas, die beheerd wordt door Silvania een financieel kadootje gekregen, soms wel tot 1000 gulden (550 euro). Ongetwijfeld met het idee om op 21 maart vooral aan de MFK te denken op weg naar dat bewuste stemhokje over een door Charles Cooper net geasfalteerde weg.
Levenspartner
Maar de brief die nu voor me ligt is geraffineerder dan ik zelf had kunnen verzinnen. Want wat is het geval?
De afzender van de brief is ene Andy Danoe, voorzitter van de stichting Pa Un Miho Mañan. En laat Andy Danoe nou de levenspartner zijn van minister Silvania en die - meneer Danoe dan - in het dagelijks leven het 'op afstand gezette' opleidingsinstituut van zijn levenspartner, ABC-trainingen, leidt.
Het wordt allemaal nog gekker.
De brief, belooft dat 'de meest kritieke uitdagingen waar wij als Curaçaoënaars mee geconfronteerd worden' aangepakt gaan worden. Zou Silvania dan toch in tijdnood zijn gekomen met zijn drie ministeries. Komt hij toch handen te kort. Heeft hij in arren moede dan toch zijn levenspartner gevraagd hem bij te staan?
Jammer is het dan wel dat de brief geen uitsluitsel geeft over wat die meest kritieke uitdagingen dan zijn, die ons eiland moet aangaan om het morgen allemaal beter te hebben. Sterker, in de hele brief wordt niet duidelijk, wat er met je gedoneerde gulden eigenlijk gebeurt.
Kamer van Koophandel
Dan toch maar zelf even op onderzoek uit. Te beginnen bij de stichting en de Kamer van Koophandel. Het zal u niet verbazen dat daar de eerste teleurstelling al begint. De brief stelt in de kop dat de stichting is ingeschreven onder KvK nummer 116140, maar de registratiezoektocht leidt ons naar de Stichting Naschoolse Begeleiding Our Future, die sinds 23 maart 2012 geliguideerd is.
Een zoektocht naar de naam van de stichting van Danoe, levert wel een ander nummer op: 166140. En die is inderdaad van de stichting Pa Un Miho Mañan. Opgericht op 25 januari 2024, een jaar geleden.
Opportunity
Dan maar contact opnemen met Andy Danoe zelf. Om geen argwaan te wekken doe ik mij niet voor als journalist, maar als een burger met een goedgevulde buidel, die zo'n mooie donatie-opportunity niet aan zich voorbij wil laten gaan.
In Whatsapp krijg ik vrijwel meteen contact, de autoreply van de stichting tovert een bankrekeningnummer, maar die laat ik voor wat het is en ik vraag of de stichting mij kan zeggen welke projecten ondersteunt worden.
Binnen vijf minuten krijg ik antwoord van Danoe. Er blijken nog geen projecten te zijn, maar de wens ligt er om in samenwerking met het Prinses Wilhelminafonds (PWF) geld op te halen ten behoeve van de Internationale Borstkankermaand. Die was in oktober, dus dit jaar nog acht maanden vol ertegen aan.
Omdat er staat dat het in samenwerking gaat gebeuren, bel ik het PWF en krijg de tweede teleurstelling te veerwerken. Het PWF is niet op de hoogte van de stichting en van directeur Andy Danoe.
Gelukkig staat onder het kopje 'Projecten' ook de SGR-groep vermeldt, voor wie de stichting geld wil ophalen. En daar heb ik meer geluk: Andy Danoe is daar langs geweest en beide partijen hebben met elkaar gesproken. Volgens Danoe is het de bedoeling dat de SGR-groep projecten aanbrengt die hij kan financieren. U begrijpt, tot enig gevolg heeft het allemaal niet geleid, volgens SGR. Sterker: ze hebben niets meer van de stichting vernomen.
De twee projecten die Danou mij geeft, u heeft dat al door - hebben in de verste verte niets te maken met de stellige claim van Danoe, dat mijn donatie bedoeld is voor de sociaal-maatschappelijke activiteiten van zijn levenspartner, onze minister van Financiën.
Of het moet het lijstje zijn waarmee de app van Danoe eindigt: fundraising activiteiten. Bon Kun'e, 100 gulden per kaart, Bingo/lunch 100 gulden per kaart en de Ban Subi Seru Christoffel (2x) voor 25 gulden per kaart. Zijn dit dan de meest kritische uitdagingen waar wij als Curaçaoënaars mee geconfronteerd worden?
Al met al dus een beetje schamel: een jaartje bezig, en nog geen actieve projecten, laat staan tastbare resultaten die 'een positieve verandering teweegbrengen, waarvan de impact verder reikt dan de grenzen van de gemeenschap'.
Cynisch
Maar goed, misschien ben ik te cynisch. Misschien moeten we gewoon geloven dat een stichting zonder concrete projecten, opgericht door de levenspartner van een minister met drie portefeuilles, die toevallig oproept om te doneren aan ‘zijn’ nog onbekende sociaal-maatschappelijke activiteiten, puur en alleen het belang van de gemeenschap voor ogen heeft.
Misschien.
Of misschien is dit gewoon het zoveelste staaltje van hoe politieke invloed en privébelangen op Curaçao naadloos in elkaar overlopen. Een stichting die geld inzamelt voor ‘kritieke uitdagingen’, zonder te definiëren wat die uitdagingen precies zijn. Een minister die drie ministeries runt en tegelijk een geliefde heeft die via een stichting fondsen werft voor… ja, voor wat eigenlijk?
Voor 21 maart?
Zou zomaar kunnen.