Sinds die dag meldt zijn krant met enige regelmaat iets over mij. Niet echt interessant, maar altijd creatief verzonnen. Lilo heeft geen journalisten in dienst, dus dat ik ooit gebeld word om berichten te verifiëren of die in het kader van wederhoor van mijn mening te voorzien, gebeurt nooit.
Voor mij niet zo erg, maar wel voor zijn lezers, denk ik dan. Lilo is blijkbaar bereid om hen verzinsels op de mouw te spelden om persoonlijke vetes over de ruggen van zijn lezers in zijn krantje uit te vechten. Daar gaat nogal een minachting voor zijn publiek van uit.
Telegraaf
Toen ik een keer schreef dat een lokale b&s-krant politiemensen betaalt om informatie over grote politiedossiers te krijgen en ook banden onderhoudt met de Telegraaf, herkende Lilo kennelijk direct zijn krant en sommeerde mij ogenblikkelijk te rectificeren.
Het vriendelijke verzoek van advocaat Mirtho Murray liet ik uiteraard even zo vriendelijk langs mijn schouders glijden - hij had zijn geld toch al gevangen. Wel bood ik aan om de verwijzing naar Lilo's krant wat soepeler te definiëren - je bent collega's tenslotte -, maar daar ging hij niet op in. Het was ook laat en Mirtho lag al op bed, dus smste hij me: Nos ta wak mañan.
Bij de beëdiging van het kabinet Asjes kwamen we elkaar weer tegen. Bij Fortí. Altijd breed glimlachend, schudde hij mij de hand en ik vroeg hem of hij nog boos was. "Nee", zei hij. "Ik ben niet meer boos, ik vergeef het je. Maar vergeten doe ik het nooit! Vergeet niet dat ik groot ben en dat de Vigilante nog groter is. Daar kan jij niet aan tippen!"
Toen Lilo klaar was met zijn plasje, glimlachte ik breed terug en wenste hem alle succes met zijn grote krant. Je bent immers collega's of niet. Op een volkomen verzonnen verhaal met Umpie Welvaart in de paparazzi-bosjes na - hij had ook een gewone foto kunnen maken - bleef het lange tijd rustig tussen ons.
Racisme
Tot deze week. Al twee dagen ben ik weer onderwerp van aandacht in zijn krant. In het eerste artikel gaat het over de racistische teksten bij de selfie van Leroy Fer. Ik word in het hele artikel niet genoemd, maar het artikel wordt wel begeleid met een foto van mij, genomen door paparazzo-Umpie. Het is volstrekt onduidelijk waarom die foto met dat onderschrift bij dit artikel is geplaatst, of het moet zijn dat Lilo mij in verband wil brengen met het thema 'racisme'. Opnieuw minachting voor de lezer, want die moet dat ook maar allemaal raden.
Donderdag komt artikel twee voorbij. Opnieuw volstrekt onduidelijk waarom er weer een foto van mij bijstaat, maat nu kom ik tenminste in de tekst voor.
K-n-i-p-s-e-l krant
Lilo denkt dat ik schrijf voor de 'racisitische' Knipselkrant. Doordenken is blijkbaar wat moeilijk voor hem, maar dat is logisch: het is hem immers ingefluisterd door zijn advocatenbroertje 'Peppie'. Die houdt kantoor naast Lilo op Pietermaai. Immers, de naam Knipselkrant zegt het al: daar wordt niet geschreven, maar alleen geknipt. En o ja, zijn redactie is niet gewend om de mensen die figureren in hun artikelen zelf te spreken...da's waar ook.
Lilo vindt dat ik mij moet distantiëren van die 'krant'. Die publiceert zo maar mijn foto's en mijn mening. Het woord knipsel is nog steeds niet gevallen. En wie mij een beetje volgt, weet dat bijna elke krant of radiostation mijn werk - vaak zonder toestemming - knipselt en plakt. Dat wordt een hele hoop gedistancieer....
Ook tijdens de rechtszaak tegen de drie musketiers, afgelopen donderdag viel mijn naam in verband met het woord 'racisme'. Een door mij gefabriceerde en op mijn Facebook geplaatste cartoon van Fokke en Sukke werd door de Knipselkrant overgenomen en aldus door Peppie en Kokkie als racistisch bestempeld.
Dat schreeuwt om een nieuwe cartoon.
