bron: De Stentor
APELDOORN - Met zijn 38 jaar is hij een beetje de opa tussen de thai-boksers.
Apeldoorner Axel Paulina ziet de door hem beoefende vechtsport als een soort redmiddel in barre tijden. Hij kan in de ring zijn agressie kwijt. Want hij heeft een kort lontje en dat weet hij zelf maar al te goed. ,,M'n moeder was dolblij dat ik ging thai-boksen.''
Axel Paulina werd geboren op Curaçao en verhuisde op zijn achtste naar Apeldoorn. Een turbulente jeugd volgde. ,,Ik was een lastig ventje. Ik ben nooit met Justitie in aanraking gekomen, maar was wel vaak betrokken bij ruzies en vechtpartijen. Een paar ooms wezen me op thai-boksen. Een goede uitlaatklep, dachten ze. Ze hadden groot gelijk. Ik vond een manier om m'n agressie kwijt te raken zonder andere mensen ongewenst te beschadigen.''
Trainer Ben Epe speelde een grote rol in de metamorfose die Paulina onderging. Epe is nog steeds Paulina's trainer en coach. ,,Ben is mijn trainer, vriend en mentor ineen. Heel belangrijk voor me. Ik zou in mijn sport niet zonder Ben kunnen. Als hij stopt als trainer, stop ik als bokser. Zeker weten. Wij hebben een hechte vertrouwensband. Zoiets is essentieel, vind ik. Je moet elkaar blindelings kunnen vertrouwen. Dat is bij ons het geval. Ben en ik hebben aan één blik genoeg om elkaar te begrijpen.''
Paulina begon op zijn zestiende onder mentor Epe te trainen. ,,Ik was helemaal kapot als ik thuiskwam en had geen puf meer voor andere dingen. Vond m'n moeder heerlijk. Ik lag netjes op de bank en haalde geen rottigheid uit op straat.'' Op zijn negentiende was Paulina zover dat hij - als C-klasser - voor het eerst in de ring kon staan. ,,Dat was in Groningen, in de Martinihal. Ik won m'n partij dankzij een highkick, de meest spectaculaire manier om iemand te raken. Ja, ik kreeg zelf ook een kick. Die zege was extra speciaal omdat het m'n verjaardag was: 26 november 1989.''
Paulina groeide uit tot een sterke A-klasser, maar stopte wegens diverse privé-problemen op zijn 25ste. ,,Maar tien jaar later kwam ik Ben weer tegen en ben ik weer gaan thai-boksen. Ben heeft me toen als het ware voor de tweede keer weer op de rails gezet. Ik ben nu alweer drie jaar bezig en het gaat op dit moment prima. Ik hoop na aanstaande zondag weer A-klasser te zijn.'' Dan staat voor Paulina in de Apeldoornse sporthal Zuiderpark in de 75 kg-klasse een B-klassegevecht op de rol tegen Harald Roder. ,,Ik ken die jongen niet. Maar ik ga uit van mijn eigen kracht. Ik voel me prima, zowel fysiek als mentaal. De A-klasse moet ik zeker kunnen halen.''
Ook zondag zal Paulina zich weer omringd weten door vechtsporters die zijn zoon of dochter zouden kunnen zijn. ,,Of ik nadelen heb van m'n hoge leeftijd? Valt reuze mee. Fysiek gezien voel ik me topfit. Ik sport dagelijks. Niet alleen bokstraining, maar ik doe ook aan fitnessen. Ik heb inmiddels veel ervaring en dat zie ik juist als een voordeel ten opzichte van al die jonge gasten. Ik voel me in geen geval een opa. Ik heb door mijn leeftijd maar één kleine klacht. Ik herstel langzaam van bokspartijen en blessures. Meestal heb ik na een gevecht een week lang nodig om te herstellen. Dat zal na zondag niet anders zijn. Zo'n gevecht is toch behoorlijk heftig: blauwe plekken, kneuzingen, schrammen... Maar ik heb het er graag voor over. Het thai-boksen is toch een beetje m'n redding geweest.''
APELDOORN - Met zijn 38 jaar is hij een beetje de opa tussen de thai-boksers.
Apeldoorner Axel Paulina ziet de door hem beoefende vechtsport als een soort redmiddel in barre tijden. Hij kan in de ring zijn agressie kwijt. Want hij heeft een kort lontje en dat weet hij zelf maar al te goed. ,,M'n moeder was dolblij dat ik ging thai-boksen.''
Axel Paulina werd geboren op Curaçao en verhuisde op zijn achtste naar Apeldoorn. Een turbulente jeugd volgde. ,,Ik was een lastig ventje. Ik ben nooit met Justitie in aanraking gekomen, maar was wel vaak betrokken bij ruzies en vechtpartijen. Een paar ooms wezen me op thai-boksen. Een goede uitlaatklep, dachten ze. Ze hadden groot gelijk. Ik vond een manier om m'n agressie kwijt te raken zonder andere mensen ongewenst te beschadigen.''
Trainer Ben Epe speelde een grote rol in de metamorfose die Paulina onderging. Epe is nog steeds Paulina's trainer en coach. ,,Ben is mijn trainer, vriend en mentor ineen. Heel belangrijk voor me. Ik zou in mijn sport niet zonder Ben kunnen. Als hij stopt als trainer, stop ik als bokser. Zeker weten. Wij hebben een hechte vertrouwensband. Zoiets is essentieel, vind ik. Je moet elkaar blindelings kunnen vertrouwen. Dat is bij ons het geval. Ben en ik hebben aan één blik genoeg om elkaar te begrijpen.''
Paulina begon op zijn zestiende onder mentor Epe te trainen. ,,Ik was helemaal kapot als ik thuiskwam en had geen puf meer voor andere dingen. Vond m'n moeder heerlijk. Ik lag netjes op de bank en haalde geen rottigheid uit op straat.'' Op zijn negentiende was Paulina zover dat hij - als C-klasser - voor het eerst in de ring kon staan. ,,Dat was in Groningen, in de Martinihal. Ik won m'n partij dankzij een highkick, de meest spectaculaire manier om iemand te raken. Ja, ik kreeg zelf ook een kick. Die zege was extra speciaal omdat het m'n verjaardag was: 26 november 1989.''
Paulina groeide uit tot een sterke A-klasser, maar stopte wegens diverse privé-problemen op zijn 25ste. ,,Maar tien jaar later kwam ik Ben weer tegen en ben ik weer gaan thai-boksen. Ben heeft me toen als het ware voor de tweede keer weer op de rails gezet. Ik ben nu alweer drie jaar bezig en het gaat op dit moment prima. Ik hoop na aanstaande zondag weer A-klasser te zijn.'' Dan staat voor Paulina in de Apeldoornse sporthal Zuiderpark in de 75 kg-klasse een B-klassegevecht op de rol tegen Harald Roder. ,,Ik ken die jongen niet. Maar ik ga uit van mijn eigen kracht. Ik voel me prima, zowel fysiek als mentaal. De A-klasse moet ik zeker kunnen halen.''
Ook zondag zal Paulina zich weer omringd weten door vechtsporters die zijn zoon of dochter zouden kunnen zijn. ,,Of ik nadelen heb van m'n hoge leeftijd? Valt reuze mee. Fysiek gezien voel ik me topfit. Ik sport dagelijks. Niet alleen bokstraining, maar ik doe ook aan fitnessen. Ik heb inmiddels veel ervaring en dat zie ik juist als een voordeel ten opzichte van al die jonge gasten. Ik voel me in geen geval een opa. Ik heb door mijn leeftijd maar één kleine klacht. Ik herstel langzaam van bokspartijen en blessures. Meestal heb ik na een gevecht een week lang nodig om te herstellen. Dat zal na zondag niet anders zijn. Zo'n gevecht is toch behoorlijk heftig: blauwe plekken, kneuzingen, schrammen... Maar ik heb het er graag voor over. Het thai-boksen is toch een beetje m'n redding geweest.''