bron weblog website Nederlandse Genootschap van Burgemeesters
Drie weken stage op Curaçao voor de Master of Crisis and Disaster Management is zondag begonnen. Het is nu woensdagochtend. Al meerdere crisisachtige situaties hebben we meegemaakt. Een brand die tot evacuatie van omwonenden leidt. Een wervelwind, een warwarú, die veel materiële schade (omgewaaide bomen, losgewaaide elektriciteitskabels en afgewaaide daken) aanricht.
Verder nog een olievlek waarna olieschermen de stranden van hotels moeten beschermen. En een nachtelijke storm met heel veel regen. Toeval?
In deze situaties valt voorlopig een aantal zaken op:
Ten eerste lijkt de voorbereiding op al deze situaties bijna nihil volgens de berichten. Geldgebrek en lage prioriteit worden vaak gegeven als redenen. Een lezer vraagt zich in het Antilliaans Dagblad van dinsdag af: “Hoe staat het met de rampbestrijdingsdienst na 32 jaar?” Op 29 september 1976 blijkt namelijk al eens een soortgelijke wervelwind zich voor heeft gedaan.
Maandag stond in het Antilliaans Dagblad een advertentie van de overheid: “De Curaçaose overheid uit een dankwoord aan ‘allen die hulp hebben geboden aan de getroffenen'. In een moeilijk moment toonden burgers hun solidariteit en eensgezindheid. Velen hebben extra inspanning geleverd om het getroffen gebied zo snel mogelijk op orde te krijgen.” Ook uit andere nieuwsberichten blijkt de overheid nadrukkelijk te communiceren richting haar bewoners en haar hulpverleners. Bij de evacuatie: “Volgens de gezaghebber is het voor sommigen een geval van: ‘veiligheid voor alles’.”
Als voorlopige laatste waarneming: de zelfredzaamheid. Misschien een gevolg van de beperkte voorbereiding van de overheid op deze situaties? Maar de eilandbewoners weten zich prima te redden. Van het zelf water scheppen bij wateroverlast als gevolg van de nachtelijke storm tot het helpen van de ouders bij het opbouwen van de Adventschool.
Het zal waarschijnlijk geen toeval zijn dat deze potentiële crisissituaties zich nu voordoen. Mijn ‘focus op crises en rampen’ van deze stage beïnvloedt mogelijk de blik op de wereld. Maar ik ben benieuwd of deze voorlopige waarnemingen na drie weken ook feiten zijn.
Drie weken stage op Curaçao voor de Master of Crisis and Disaster Management is zondag begonnen. Het is nu woensdagochtend. Al meerdere crisisachtige situaties hebben we meegemaakt. Een brand die tot evacuatie van omwonenden leidt. Een wervelwind, een warwarú, die veel materiële schade (omgewaaide bomen, losgewaaide elektriciteitskabels en afgewaaide daken) aanricht.
Verder nog een olievlek waarna olieschermen de stranden van hotels moeten beschermen. En een nachtelijke storm met heel veel regen. Toeval?
In deze situaties valt voorlopig een aantal zaken op:
Ten eerste lijkt de voorbereiding op al deze situaties bijna nihil volgens de berichten. Geldgebrek en lage prioriteit worden vaak gegeven als redenen. Een lezer vraagt zich in het Antilliaans Dagblad van dinsdag af: “Hoe staat het met de rampbestrijdingsdienst na 32 jaar?” Op 29 september 1976 blijkt namelijk al eens een soortgelijke wervelwind zich voor heeft gedaan.
Maandag stond in het Antilliaans Dagblad een advertentie van de overheid: “De Curaçaose overheid uit een dankwoord aan ‘allen die hulp hebben geboden aan de getroffenen'. In een moeilijk moment toonden burgers hun solidariteit en eensgezindheid. Velen hebben extra inspanning geleverd om het getroffen gebied zo snel mogelijk op orde te krijgen.” Ook uit andere nieuwsberichten blijkt de overheid nadrukkelijk te communiceren richting haar bewoners en haar hulpverleners. Bij de evacuatie: “Volgens de gezaghebber is het voor sommigen een geval van: ‘veiligheid voor alles’.”
Als voorlopige laatste waarneming: de zelfredzaamheid. Misschien een gevolg van de beperkte voorbereiding van de overheid op deze situaties? Maar de eilandbewoners weten zich prima te redden. Van het zelf water scheppen bij wateroverlast als gevolg van de nachtelijke storm tot het helpen van de ouders bij het opbouwen van de Adventschool.
Het zal waarschijnlijk geen toeval zijn dat deze potentiële crisissituaties zich nu voordoen. Mijn ‘focus op crises en rampen’ van deze stage beïnvloedt mogelijk de blik op de wereld. Maar ik ben benieuwd of deze voorlopige waarnemingen na drie weken ook feiten zijn.