bron: Arthur Donker
Van de week belde een vriend van mij die wilde een paar horrofilms van mij lenen.
Dus ik vol goede moed met een paar films naar hem toe.
Normaal kom ik altijd binnen vallen en word ik altijd door de papagaai begroet met “Hey bieuw” oftewel “Hey ouwe”. Ik heb hem gezworen dat mocht mijn vriend ooit komen te sterven ik soep van hem zou maken.
Ik voelde gelijk dat er wat mis was want dat beest gaf geen kik en het zat zielig op z’n stokje te rillen van de kou want de kamer was net een vrieskist, stervens koud.
De papagaai had zich helemaal bol gemaakt om nog een beetje warm te blijven, de hond was achter de ijskast gekropen om de ijstijd te overleven en de woonkamer was stikke donker.
Ik had al visoenen van mensen die wekenlang dood in hun woonkamer liggen zonder dat de buren het weten en was bang dat het hier ook het geval was.
Dus ik voorzichtig om de hoek kijken wat er eigenlijk aan de hand was, zaten die twee idioten daar op de bank, onder een deken, in een hartstikke koude woonkamer, in het donker naar een flatscreen te staren. De gordijnen waren dicht en hadden ze overal kaarsjes aan gedaan en zaten daar naar een DVD te kijken van, een open haard!
Ik dacht waarom horrorfilms, deze scene op zich komt zo uit een horror film, het is buiten bloed heet zitten die twee alzeimer kandidaten hier in een koude, donkere kamer uren lang naar DVD van een een open haard te staren. De kinderen dachten dat ze marie-wie-wie gerookt hadden dat ze opeens zo freaky gingen doen, die wisten niet hoe gauw ze weg moesten komen en gingen gelijk de notaris bellen om te vragen hoe dat zat met het testament in het geval van geestelijk gestoordheid.
Daar zaten ze dan die twee freaks met een smile zo groot als de grotten van Hato mijn verbaasd gezicht aan te staren. Volgens mij hebben ze stiekem kamergymnastiek gedaan voordat ik kwam, vandaar die smile, dus nou moet ik volgende keer voorzichtig zijn en niet meer zomaar binnen komen vallen want wie weet wat ze volgende keer zullen doen en ik wil daar niet mee geconfronteerd worden het lijkt mij een scene wat op mijn lenzen voor de rest van mijn leven gegrift zal blijven en dat is nou niet een van de dingen die ik aan de Kerstman heb gevraagd écht niet.
Volgende keer als hij horror films wil hebben stuur ik wel een koerier of zo, lijkt mij safer.
Ik blijf lachen op deze klip, nou heb ik ook een open haard in de tropen meegemaakt!
Van de week belde een vriend van mij die wilde een paar horrofilms van mij lenen.
Dus ik vol goede moed met een paar films naar hem toe.
Normaal kom ik altijd binnen vallen en word ik altijd door de papagaai begroet met “Hey bieuw” oftewel “Hey ouwe”. Ik heb hem gezworen dat mocht mijn vriend ooit komen te sterven ik soep van hem zou maken.
Ik voelde gelijk dat er wat mis was want dat beest gaf geen kik en het zat zielig op z’n stokje te rillen van de kou want de kamer was net een vrieskist, stervens koud.
De papagaai had zich helemaal bol gemaakt om nog een beetje warm te blijven, de hond was achter de ijskast gekropen om de ijstijd te overleven en de woonkamer was stikke donker.
Ik had al visoenen van mensen die wekenlang dood in hun woonkamer liggen zonder dat de buren het weten en was bang dat het hier ook het geval was.
Dus ik voorzichtig om de hoek kijken wat er eigenlijk aan de hand was, zaten die twee idioten daar op de bank, onder een deken, in een hartstikke koude woonkamer, in het donker naar een flatscreen te staren. De gordijnen waren dicht en hadden ze overal kaarsjes aan gedaan en zaten daar naar een DVD te kijken van, een open haard!
Ik dacht waarom horrorfilms, deze scene op zich komt zo uit een horror film, het is buiten bloed heet zitten die twee alzeimer kandidaten hier in een koude, donkere kamer uren lang naar DVD van een een open haard te staren. De kinderen dachten dat ze marie-wie-wie gerookt hadden dat ze opeens zo freaky gingen doen, die wisten niet hoe gauw ze weg moesten komen en gingen gelijk de notaris bellen om te vragen hoe dat zat met het testament in het geval van geestelijk gestoordheid.
Daar zaten ze dan die twee freaks met een smile zo groot als de grotten van Hato mijn verbaasd gezicht aan te staren. Volgens mij hebben ze stiekem kamergymnastiek gedaan voordat ik kwam, vandaar die smile, dus nou moet ik volgende keer voorzichtig zijn en niet meer zomaar binnen komen vallen want wie weet wat ze volgende keer zullen doen en ik wil daar niet mee geconfronteerd worden het lijkt mij een scene wat op mijn lenzen voor de rest van mijn leven gegrift zal blijven en dat is nou niet een van de dingen die ik aan de Kerstman heb gevraagd écht niet.
Volgende keer als hij horror films wil hebben stuur ik wel een koerier of zo, lijkt mij safer.
Ik blijf lachen op deze klip, nou heb ik ook een open haard in de tropen meegemaakt!