Luister naar deze column (2'01").
Obama, lang, soepele motoriek, de blik ontwapenend, maar, met een waakzame echo. Inspirerende uitstraling. Amerikaans, met gelukkig een vleugje van de wereld buiten de Verenigde Staten. Uitnodigend, om hem te volgen, om samen met hem, aan de slag te gaan, to achieve a better new world. Yes we can, but not alone! Samen. Hoe eerder hoe beter, want dat is hard nodig. Te veel brokken de laatste jaren. In zowel Amerika’s binnenwereld als buitenwereld. Amerika kan het niet meer alleen.
Obama zal de eerste Amerikaanse president zijn, die dat zelf zal durven ervaren. Op hem zal de zware taak rusten om Amerika als mondiale superpower te laten integreren met de andere snel opkomende megapowers als China, India en Brazilie. Voorwaar geen makkelijke opgave. Met de Verenigde Staten van Europa als bondgenoot en moedertje Rusland als intimiderende concurrent op het wereldtoneel. Want de Russische beer is zijn behoefte aan wereldomvattende macht niet kwijt, en zal die ook nooit kwijtraken. Ook al heeft ie een paar keer een forse tik op zijn neus gehad. En dat zou wel eens kunnen gaan lukken, met al dat gas en olie in de Syberische bodem. Veel potentieel geld dus, plus de macht van schaarste en exclusiviteit.
Het wordt een heel interessant wereldschaaktoernooi, de komende tijd. Een toernooi met toernooien in een toernooi. Toernooien op economisch en militair gebied, toernooien van elkaar bestrijdende culturen en religies, toernooien om het bezit en krijgen van de broodnodige grondstoffen. Met ongetwijfeld de nodige salonremises, uit angst om de macht te verliezen, achterop te raken.
Delen en verdelen om toch te kunnen heersen, al was het maar in de met elkaar overeen te komen en toegedeelde invloedsferen. Van superpower mondiaal naar megapower regionaal. Dat wordt behoorlijk slikken, om stikken te voorkomen. Vooral voor de United States of America. At Curacao, dear Mr. President Obama, we all wish you a lot of wisdom, strength and good luck!
Obama, lang, soepele motoriek, de blik ontwapenend, maar, met een waakzame echo. Inspirerende uitstraling. Amerikaans, met gelukkig een vleugje van de wereld buiten de Verenigde Staten. Uitnodigend, om hem te volgen, om samen met hem, aan de slag te gaan, to achieve a better new world. Yes we can, but not alone! Samen. Hoe eerder hoe beter, want dat is hard nodig. Te veel brokken de laatste jaren. In zowel Amerika’s binnenwereld als buitenwereld. Amerika kan het niet meer alleen.
Obama zal de eerste Amerikaanse president zijn, die dat zelf zal durven ervaren. Op hem zal de zware taak rusten om Amerika als mondiale superpower te laten integreren met de andere snel opkomende megapowers als China, India en Brazilie. Voorwaar geen makkelijke opgave. Met de Verenigde Staten van Europa als bondgenoot en moedertje Rusland als intimiderende concurrent op het wereldtoneel. Want de Russische beer is zijn behoefte aan wereldomvattende macht niet kwijt, en zal die ook nooit kwijtraken. Ook al heeft ie een paar keer een forse tik op zijn neus gehad. En dat zou wel eens kunnen gaan lukken, met al dat gas en olie in de Syberische bodem. Veel potentieel geld dus, plus de macht van schaarste en exclusiviteit.
Het wordt een heel interessant wereldschaaktoernooi, de komende tijd. Een toernooi met toernooien in een toernooi. Toernooien op economisch en militair gebied, toernooien van elkaar bestrijdende culturen en religies, toernooien om het bezit en krijgen van de broodnodige grondstoffen. Met ongetwijfeld de nodige salonremises, uit angst om de macht te verliezen, achterop te raken.
Delen en verdelen om toch te kunnen heersen, al was het maar in de met elkaar overeen te komen en toegedeelde invloedsferen. Van superpower mondiaal naar megapower regionaal. Dat wordt behoorlijk slikken, om stikken te voorkomen. Vooral voor de United States of America. At Curacao, dear Mr. President Obama, we all wish you a lot of wisdom, strength and good luck!