Toespraak tijdens herdenking Kerwin Duinmeijer op de Dam

bron: MAAPP

Toespraak Ruben Severina
voorzitter MAAPP

Ik droom ervan dat deze herdenking, op deze datum, van de moord op een mens omwille zijn huidskleur de enige blijft. Géén racistische moorden meer. Géén racisme meer in Nederland, in de wereld. Ik droom van een Nederland waarin ras niet meer toe doet. Ik snak naar een Antillen waarin huidskleur geen probleem is. Ik hoop dat ooit de Ghandi’s, de Martin Luther Kings, de Mandela’s en vooral ook Tula, Curaçao’s grote strijder voor vrijheid, gelijkheid en broederschap, eindelijk met penshoen kunnen of echt in vrede kunnen rusten.

Vooralsnog lijkt dat jammer genoeg niet te kunnen.

1. Niet zolang er krachten zijn die de moord op Kerwin willen ontdoen van zijn racistische werkelijkheid.
2. Niet zolang er politieke partijen in Nederland zijn die zich openlijk, op onbeschaamde wijze uiten over Marokkanen en over alles wat moslim is.
3. Niet zolang er politici zijn die vanwege partijpolitiek opportunisme de ene groep medelanders een superioriteitsgevoel aanpraten ten opzichte van de andere groep medelanders.
4. Niet zolang er volksvertegenwoordigers zijn die zich beijveren om Antilliaanse en Arubaanse Nederlanders te degraderen tot tweederangs Nederlanders en de Antillen en Arubanen met bevolking en al als werkelijke islas Inútiles (nutteloze eilanden) op Marktplaats.nl voor één euro willen verkopen.
5. Vooral niet nu blijkt dat dit kabinet Balkenende, het presteert om in de aanloop naar de herdenking van de racistische moord op Kerwin Duinmeijer blijkt geeft de bijzonder ernstige signalen en het rapport van de Europese Commissie tegen Racisme en Intolerante – de ECRI – te bagatelliseren.

Het is triest om vandaag anno 2008 hier de bevindingen van de Europese Commissie tegen Racisme en Intollerantie te moeten bevestigen:
· er is sprake is van een “zorgwekkende polarisatie tussen de autochtone bevolking en etnische minderheden”;
· er is sprake van een significante toename van islamofobie, zowel in de politiek als daarbuiten;
· het publieke klimaat rond met name Antillianen en Arubanen is duidelijk verslechterd, wat tendeert in de richting van een ontluikende Antillianofobie in de Nederlandse samenleving;
· de situatie van Roma- en Sintigemeenschappen heeft nog niet de juiste aandacht gekregen;
· de hoeveelheid antisemitische, islamofobische en andere racistische uitingen op het Internet blijft toenemen.

Maar er zijn gelukkkig ook hoopvolle ontwikkelingen, zoals deze herdenking van vandaag die ons allemaal moet doen beseffen dat wij er nog lang niet zijn.

Het is opbeurend dat de media zich bewust niet beperken tot het tonen van witte Nederlanders. En het is vooral goed dat deze rechtstaat het mogelijk maakt om terug te kunnen vallen op nationale en internationale gelijkheidsbeginselen. Deze gelijkheidsbeginselen maken mogelijk dat controversiele beleidsvoorstellen gelukkig letter voor letter weer worden afgebroken. Maar dit proces kost tijd en eist veel leed. Racisme maakt te veel slachtoffers.

Een van die controversiële beleidsvoorstellen van het kabinet is het hardnekkig streven om te komen met een registratie op basis van etnische afkomst. Ik doel hier op de VerwijsIndex Antillianen. Dit is een database om Antillianen en Arubanen te registreren. Ook met deze VIA maakt de Europese Commissie tegen Racisme en Intolerante korte metten door haar als als racistisch te bestempelen. De ECRI heeft de Nederlandse autoriteiten dringend geadviseerd om “het beleid inzake de Antilliaanse bevolking zorgvuldig te herzien, teneinde overeenstemming met het verbod op rassendiscriminatie te waarborgen en de invoering van de Verwijsindex Antillianen te herzien in het licht van dit verbod. Daarbij dringt de Commissie er bij de Nederlandse autoriteiten met klem op aan om van alle plannen af te zien, die Nederlanders beperken in hun vrijheid van verplaatsing op een wijze die discrimineert op grond van ras.”

Het is erg wrang dat het kabinet met geen woord rept over deze aanbeveling in haar recente reactie op dit ECRI-rapport van juni vorig jaar. Wij, u en ik, mogen de invoering van de VIA niet toelaten. Want dan staat de weg open voor de registratie van Marokkanen, van Somaliërs, van Roma en Sinti en – wie weet – van blanken met rood haar………en als het aan bepaalde politieke partijen zou liggen, komt dan zeker ook een registratie van alle moslims. En, wie weet, ook homoseksuelen.

Ik wil graag duidelijk zijn over één ding. Racisme beperkt zich niet tot blanken. Ook zwarten maken zich hier schuldig aan. Nou, ook voor deze racistische zwarten heb ik een boodschap: ook het zwarte racisme zullen we bestrijden, samen, u en ik. Omdat wij ook niet in zwarte suprematie geloven. Elke vorm van vermeend superioriteitsgevoel is immers verwerpelijk. Ook als dit gevoel van zwarten komt.

En nog dit, de laatste tijd wordt veel gesproken over buitenparlementaire acties. Deze jaarlijkse herdenking is vooralsnog nodig om ons bij de les te houden. Om ons steeds opnieuw aan te herinneren dat racisme bestreden moet worden. Om het vele leed dat racisme met zich meebrengt te beperken. Om het aantal slachtoffers te verminderen. Vrienden van Kerwin, ga dus door met organiseren van deze manifestatie.

Kerwin was een Antilliaan. Maar Kerwin is zijn Antilliaan zijn ontstegen. Hij staat nu symbool, niet alleen voor Antillianen, maar voor ieder die tegen racisme is. Voor zwart én blank. Hij staat symbool voor u en ik.

Moeder, voor u zal dit schrale troost zijn. U heeft het zwaar gehad. 25 jaar lang. Er zal geen eind aan uw pijn komen. Weet dat wij een deel van uw pijn dragen. Weet dat uw pijn gedragen wordt door zwarten, maar ook door blanken. Gedragen door deze samenleving. Ik kan alleen maar hopen dat ook in uw geval gedeelde smart, halve smart zal zijn.

Laten we samen ernaar streven dat ook Kerwin echt in vrede mag rusten.