bron: VBC
Met verbazing en tegelijkertijd verontrusting heeft de VBC kennis genomen van het feit dat de Staten van de Nederlandse Antillen gemeend hebben om een speciale Statenvergadering op te roepen ter behandeling van de zgn. UNA problematiek.
Is het wenselijk dat de politiek zich rechtstreeks gaat bemoeien met ontstane arbeidsgeschillen? Waarom wordt de normale weg (bemiddeling dan wel via de onafhankelijke rechter) niet bewandeld? Is het de bedoeling dat de politiek zich in het vervolg direct gaat inlaten met arbeidsgeschillen welke zich nagenoeg dagelijks in de private sector voordoen?
Als dit de nieuwe aanpak wordt dan moet gevreesd worden dat er van besturen van het land niet veel terecht zal komen. Het maken van een uitzondering is ook niet wenselijk daar dit in strijd is met het gelijkheidsbeginsel (burgers dienen gelijk behandeld te worden). Het investeringsklimaat is ook niet gediend met een dergelijke politieke en daarmee willekeurige en subjectieve aanpak.
Het argument dat het hier een kwestie van “yu di tera” betreft, is evenmin een valide reden om een speciale Statenvergadering hiervoor te convoceren. Integendeel, niet alleen zijn aan beide zijden van het geschil “landskinderen” betrokken, doch het is ook zeer onwenselijk en levensgevaarlijk om etniciteit in de discussie te betrekken.
Op basis hiervan doet de VBC een dringend beroep op de politiek om dit heilloze pad te verlaten en de voorkeur te geven aan het zakelijk afhandelen van dit soort zaken. Aspecten zoals kundigheid, capaciteit, juiste arbeidsethos, integriteit dienen hierbij centraal te staan.
Bedrijven en instanties als de UNA zijn mans genoeg om ontstane arbeidsgeschillen zelf op te lossen.
Met verbazing en tegelijkertijd verontrusting heeft de VBC kennis genomen van het feit dat de Staten van de Nederlandse Antillen gemeend hebben om een speciale Statenvergadering op te roepen ter behandeling van de zgn. UNA problematiek.
Is het wenselijk dat de politiek zich rechtstreeks gaat bemoeien met ontstane arbeidsgeschillen? Waarom wordt de normale weg (bemiddeling dan wel via de onafhankelijke rechter) niet bewandeld? Is het de bedoeling dat de politiek zich in het vervolg direct gaat inlaten met arbeidsgeschillen welke zich nagenoeg dagelijks in de private sector voordoen?
Als dit de nieuwe aanpak wordt dan moet gevreesd worden dat er van besturen van het land niet veel terecht zal komen. Het maken van een uitzondering is ook niet wenselijk daar dit in strijd is met het gelijkheidsbeginsel (burgers dienen gelijk behandeld te worden). Het investeringsklimaat is ook niet gediend met een dergelijke politieke en daarmee willekeurige en subjectieve aanpak.
Het argument dat het hier een kwestie van “yu di tera” betreft, is evenmin een valide reden om een speciale Statenvergadering hiervoor te convoceren. Integendeel, niet alleen zijn aan beide zijden van het geschil “landskinderen” betrokken, doch het is ook zeer onwenselijk en levensgevaarlijk om etniciteit in de discussie te betrekken.
Op basis hiervan doet de VBC een dringend beroep op de politiek om dit heilloze pad te verlaten en de voorkeur te geven aan het zakelijk afhandelen van dit soort zaken. Aspecten zoals kundigheid, capaciteit, juiste arbeidsethos, integriteit dienen hierbij centraal te staan.
Bedrijven en instanties als de UNA zijn mans genoeg om ontstane arbeidsgeschillen zelf op te lossen.