door Jan Schinkelshoek
Ja, Boelie van Leeuwen heeft toch weer gelijk gekregen.
Het parlementaire Koninkrijksoverleg, een curieus politiek gezelschapsspel, kapseisde gisteren bijna onder het klassieke mentaliteitsverschil tussen Nederland en de West. Slechts op het nippertje ging het goed.
Je kon d’r, eerlijk gezegd, op wachten.
Waar Nederland politiek vooral ziet als een spelletje nuchter, analytisch en vooral berekenend schaak, spelen Antillianen en Arubanen datzelfde spel met een overgave, een passie en een heftigheid als waarmee overzee domino wordt gespeeld. Keer op keer staat dat garant voor een grillige, rommelige en vooral onvoorspelbaar gezelschapsspel dat - zoals Boelie al voorspelde - alleen maar verliezers kent.
Opnieuw was Hero Brinkman, mijn omstreden collega uit de Tweede Kamer, partijgenoot van Geert Wilders, de aanstichter van het politieke tumult, dat de sfeer tussen Nederland, de Antillen en Aruba op de een-na-laatste dag van het parlementaire Koninkrijkoverleg in Oranjestad weer eens grondig bedorven heeft. Is Nederland blind voor Caribische gevoeligheden? Of moet je zeggen dat de Arubanen zich, helaas, door hem hebben laten provoceren?
Hero’s onderwerp is steeds hetzelfde: het is daar in de West ‘een corrupte boevenbende’. Als een grijze, afgedraaide grammofoonplaat herhaalt hij dat deuntje dag in dag uit.
Nog voor hij goed en wel op Aruba was aangekomen, ontzag Brinkman zich niet om de Antillen zwart te maken. Deze keer had hij in het bijzonder Aruba op het oog. Via de Amerikaanse tv zender Fox klaagde hij ‘het eiland van Nathalie Holloway’ aan, iets wat hij eergisteren nog eens dunnetjes overdeed. Gecombineerd met de aanklacht dat het ‘Arubaanse volk’ niet erg deugde…
Het was meer dan een platte beschuldiging, het was een regelrechte Actie Beschadiging Aruba, een eiland dat het moet hebben van Amerikaanse toeristen en sinds de internationale financiële crisis toch al benauwd naar de toekomst kijkt.
De boot was aan.
Voor ieders ogen ontrolde zich binnen het parlementaire overleg het klassieke gezelschapsspel volgens het script van Boelie van Leeuwen. Aruba, in woede ontstoken, liet zich niet meer kalmeren door misschien al te nuchtere Nederlandse aansporingen om het probleem niet groter te maken dan het al was. Het wijze, typisch Hollandse advies - houd je in: hoe meer je het opblaast, hoe groter de schade - legde het af tegen de flamboyante Caribische passie. Op hoge toonde eiste Aruba genoegdoening. Dat kreeg het slechts mondjesmaat. Ook al omdat je volgens Nederlandse maatstaven tegen een stootje moet kunnen.
Met veel hangen en wurgen en nog veel meer diplomatie - hulde voor Willibrord van Beek (VVD), de Nederlandse delegatieleider - bleef de schade uiteindelijk beperkt. Maar een feest wordt het niet meer. Het is met een zucht van verlichting als straks het parlementaire overleg kan worden afgesloten.
Ja, het Koninkrijksoverleg is diep gezonken.
Er werden zelfs - je gelooft het niet… - bovennatuurlijke machten opgeroepen om de crisis te bezweren. Op het hoogtepunt van de interne crisis besprenkelde mijn geëngageerde PvdA-collega John Leerdam, Curaçaoënaar van geboorte, alles en iedereen met Florida Water, een soort eau de cologne, een beproefde Curaçaose methode om goede geesten op te roepen. Het was meer dan een grap, vrees ik.
Zou het Koninkrijk al zo diep gezonken zijn dat het met hocus-pocus aan het gang moet worden gehouden? Het zou, denk ik, Boelie van Leeuwen niet verbaasd hebben.
=====================================
Jan Schinkelshoek, lid van de Tweede Kamer voor het CDA, maakt deel uit van een Nederlandse parlementaire delegatie die deelneemt aan het Koninkrijksoverleg op Aruba.
Ja, Boelie van Leeuwen heeft toch weer gelijk gekregen.Het parlementaire Koninkrijksoverleg, een curieus politiek gezelschapsspel, kapseisde gisteren bijna onder het klassieke mentaliteitsverschil tussen Nederland en de West. Slechts op het nippertje ging het goed.
Je kon d’r, eerlijk gezegd, op wachten.
Waar Nederland politiek vooral ziet als een spelletje nuchter, analytisch en vooral berekenend schaak, spelen Antillianen en Arubanen datzelfde spel met een overgave, een passie en een heftigheid als waarmee overzee domino wordt gespeeld. Keer op keer staat dat garant voor een grillige, rommelige en vooral onvoorspelbaar gezelschapsspel dat - zoals Boelie al voorspelde - alleen maar verliezers kent.
Opnieuw was Hero Brinkman, mijn omstreden collega uit de Tweede Kamer, partijgenoot van Geert Wilders, de aanstichter van het politieke tumult, dat de sfeer tussen Nederland, de Antillen en Aruba op de een-na-laatste dag van het parlementaire Koninkrijkoverleg in Oranjestad weer eens grondig bedorven heeft. Is Nederland blind voor Caribische gevoeligheden? Of moet je zeggen dat de Arubanen zich, helaas, door hem hebben laten provoceren?
Hero’s onderwerp is steeds hetzelfde: het is daar in de West ‘een corrupte boevenbende’. Als een grijze, afgedraaide grammofoonplaat herhaalt hij dat deuntje dag in dag uit.
Nog voor hij goed en wel op Aruba was aangekomen, ontzag Brinkman zich niet om de Antillen zwart te maken. Deze keer had hij in het bijzonder Aruba op het oog. Via de Amerikaanse tv zender Fox klaagde hij ‘het eiland van Nathalie Holloway’ aan, iets wat hij eergisteren nog eens dunnetjes overdeed. Gecombineerd met de aanklacht dat het ‘Arubaanse volk’ niet erg deugde…
Het was meer dan een platte beschuldiging, het was een regelrechte Actie Beschadiging Aruba, een eiland dat het moet hebben van Amerikaanse toeristen en sinds de internationale financiële crisis toch al benauwd naar de toekomst kijkt.
De boot was aan.
Voor ieders ogen ontrolde zich binnen het parlementaire overleg het klassieke gezelschapsspel volgens het script van Boelie van Leeuwen. Aruba, in woede ontstoken, liet zich niet meer kalmeren door misschien al te nuchtere Nederlandse aansporingen om het probleem niet groter te maken dan het al was. Het wijze, typisch Hollandse advies - houd je in: hoe meer je het opblaast, hoe groter de schade - legde het af tegen de flamboyante Caribische passie. Op hoge toonde eiste Aruba genoegdoening. Dat kreeg het slechts mondjesmaat. Ook al omdat je volgens Nederlandse maatstaven tegen een stootje moet kunnen.
Met veel hangen en wurgen en nog veel meer diplomatie - hulde voor Willibrord van Beek (VVD), de Nederlandse delegatieleider - bleef de schade uiteindelijk beperkt. Maar een feest wordt het niet meer. Het is met een zucht van verlichting als straks het parlementaire overleg kan worden afgesloten.
Ja, het Koninkrijksoverleg is diep gezonken.
Er werden zelfs - je gelooft het niet… - bovennatuurlijke machten opgeroepen om de crisis te bezweren. Op het hoogtepunt van de interne crisis besprenkelde mijn geëngageerde PvdA-collega John Leerdam, Curaçaoënaar van geboorte, alles en iedereen met Florida Water, een soort eau de cologne, een beproefde Curaçaose methode om goede geesten op te roepen. Het was meer dan een grap, vrees ik.
Zou het Koninkrijk al zo diep gezonken zijn dat het met hocus-pocus aan het gang moet worden gehouden? Het zou, denk ik, Boelie van Leeuwen niet verbaasd hebben.
=====================================
Jan Schinkelshoek, lid van de Tweede Kamer voor het CDA, maakt deel uit van een Nederlandse parlementaire delegatie die deelneemt aan het Koninkrijksoverleg op Aruba.